«Αν γίνουμε ενεργοί πολίτες, μπορούμε
να ελπίζουμε σε ένα δημοκρατικό
πολίτευμα» 
Ο Θέμης Μουμουλίδης σπούδασε οικονομικά, κινηματογράφο και θέατρο στην
Αθήνα, το Παρίσι και τη Σόφια. Παρακολούθησε, επίσης, τον ετήσιο κύκλο
μαθημάτων με θέμα την «Διεύθυνση πολιτιστικών υποθέσεων» στις Βρυξέλλες.
--------------------------------------------------------------------------------------------
Γράφει η ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΥ
---------------------------------------------------------------------------------------------
Έχει σκηνοθετήσει πάνω από εκατό παραστάσεις στο
θέατρο και έχει διατελέσει καλλιτεχνικός διευθυντής στα ΔΗΠΕΘΕ Βόλου
(1995-1999) και Πάτρας (1999-2007).
Σκηνοθέτησε δυο ταινίες
μικρού μήκους και μια τηλεταινία. Έγραψε και συνεργάστηκε σε διάφορα
κινηματογραφικά σενάρια. Μετέφρασε περισσότερα από 15 θεατρικά κείμενα.
Συνεργάστηκε επίσης με το
Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, την Εθνική Λυρική Σκηνή, το Μέγαρο Μουσικής
Αθηνών, το Ελληνικό Φεστιβάλ καθώς και σκηνοθέτησε παραστάσεις σε παραγωγές του
ελεύθερου θεάτρου.
Όποιος δεν τον γνώριζε ακόμη και μετά από όλα αυτά,
τον έμαθε τον περασμένο Σεπτέμβριο που εξελέγη βουλευτής Κοζάνης με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Παραμένει το ίδιο ευγενής
όσο και πριν την εκλογή του. Χαρακτηριστικό που αναγνωρίζουν όσοι έχουν
συνεργαστεί μαζί του είναι η ηρεμία που εκπέμπει. «Ο Μουμουλίδης είναι ζεν»,
μου λένε ηθοποιοί που έχουν δουλέψει μαζί του.
Η ενασχόλησή του με την
πολιτική, όπως λέει και ο ίδιος, ξεκίνησε πολύ πριν την είσοδό του στο Κοινοβούλιο
και συνεχίζεται και έξω από αυτό. Όπως απαντά στην ερώτηση γιατί επέλεξε φέτος
να ανεβάσει την «Αντιγόνη» του Σοφοκλή, «η Αντιγόνη είναι ένα βαθειά πολιτικό
κείμενο. Ένα κείμενο διαχρονικό».
«Φ»: Τί έχει να πει η «Αντιγόνη»,
που γράφτηκε 2.500 χρόνια πριν, στους θεατές της σημερινής εποχής;
Θ.Μ.: «Ο μύθος της Αντιγόνης εκφράζει βαθύτατα την
ανθρώπινη ανεπάρκεια και επομένως, θα διαδραματίζεται εις τους αιώνας των
αιώνων. Επιλέξαμε την Αντιγόνη γιατί ακριβώς αναδεικνύει την αλαζονεία της
εξουσίας, το σκοτείνιασμα της σκέψης που οδηγεί πολλές φορές, τους ανά τον
πλανήτη ηγέτες».
«Φ»: Η Αντιγόνη
είναι ένας μύθος που γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά. Τί προτείνει η παράσταση; Είναι
ένα κλασσικό ανέβασμα; Μιλήστε μας για την σκηνοθεσία της παράστασης.
Θ.Μ.: «Η σκηνοθεσία υπηρετεί την μοναδική μου ανάγκη
και επιθυμία, να μπορεί ο θεατής κάθε παράστασης να γίνεται κοινωνός της
ιστορίας που παρακολουθεί, και ταυτόχρονα να μπορεί να βγάζει τα δικά του χρήσιμα
συμπεράσματα.
Είναι μια προσέγγιση που αναδεικνύει τον λόγο του
Σοφοκλή, και ταυτόχρονα επιτρέπει στον ηθοποιό να «ανασαίνει», μέσα από την
δική του προσωπικότητα καθώς εντάσσεται στο σύνολο.
Η εικόνα και η μουσική ακολουθούν απολύτως την
επιλογή μιας λιτής αφήγησης, που ωστόσο σε τίποτε δεν υστερεί από μια σύγχρονη
σκηνική ανάγνωση».
«Φ»: Ποιό θα ήταν το σημερινό
“ισοδύναμο” της ανυπακοής της Αντιγόνης προς τον Κρέοντα και τους νόμους του;
Θ.Μ.: «Αντιγόνες υπήρξαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν, όσο
υπάρχει η αλαζονεία της εξουσίας. Κανείς ποτέ δεν θα μπορέσει να σταματήσει την
ανθρώπινη αντίσταση στο παράλογο κάθε εξουσίας.
Το ζήτημα είναι αν οι πράξεις αντίστασης γίνονται
στο φως ή στο σκοτάδι του παρασκηνίου. Κι όπως ξέρετε η Αντιγόνη επιλέγει το
φως».
«Φ»: Γιατί η Ελλάδα έχει μια ροπή
προς τις εμφυλιακές συγκρούσεις;
Θ.Μ.: «Ίσως γιατί οι πολιτικές - ιδεολογικές επιλογές οδηγούσαν στη σύγκρουση και όχι στην
σύνθεση ιδεών και σκέψεων. Ίσως γιατί αυτός ο σπαραγμός κάποιους εξυπηρετούσε.
Αν μιλάτε για την μεταπολεμική εμφυλιοπολεμική
περίοδο, εκεί είναι μια μεγάλη συζήτηση που –επί της ουσίας- μάλλον δεν έχει
ξεκινήσει ακόμη».
«Φ»: Μετά από
τρεις δεκαετίας επιτυχημένης πορείας στην Τέχνη, γιατί ασχοληθήκατε με την
πολιτική; Γιατί τώρα;
Θ.Μ.: «Η παρουσία μου στο χώρο του θεάτρου, έχει από το
ξεκίνημά της ακόμη, πολιτικά χαρακτηριστικά. Ανήκω στην κατηγορία των ανθρώπων
που πιστεύουν ακόμη πως η Τέχνη μπορεί να κάνει τον κόσμο καλύτερο.
Πιστεύω πως υπάρχει ένα μεγάλο κομμάτι της
ελληνικής κοινωνίας που και ανήσυχο είναι και δημιουργικό. Αν οι άνθρωποι που
συνειδητά επιλέγουν τη σιωπή ή την αποχή γίνουν ενεργοί πολίτες τότε σίγουρα
μπορούμε να ελπίζουμε σε ένα συλλογικότερο δημοκρατικό πολίτευμα.
Με τα κοινά ασχολούμαι συνειδητά από την εφηβεία
μου, επομένως δεν υπάρχει κάποιο «παράδοξο» με την συμμετοχή μου στην Εθνική
αντιπροσωπεία. Στην πραγματικότητα πρόκειται για τη φυσική προέκταση μιας
διαδρομής».
«Φ»: Τί δεν ανέχεστε στην ελληνική κοινωνία;
Θ.Μ.: «Την ανάθεση ονείρων».
ΤΑ ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ...
«Φ»: Έχετε υπάρξει καλλιτεχνικός
διευθυντής ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Ποιά είναι η σημασία των Δημοτικών Περιφερειακών Θεάτρων;
Θ.Μ.: «Τα ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. έκλεισαν τον κύκλο τους. Πολλοί
είναι οι λόγοι. Βασικός όμως λόγος, είναι οι ευθύνες των εκάστοτε ηγεσιών του
Υπουργείου Πολιτισμού, που, τα τελευταία είκοσι χρόνια, δεν ασχολήθηκαν με την
αναβάθμιση και τον επαναπροσδιορισμό της λειτουργίας του θεσμού.
Θέλω να πιστεύω πως κάτι καινούργιο θα γεννηθεί
στο επόμενο διάστημα. Η ελληνική περιφέρεια δικαιούται σοβαρούς βιώσιμους
πολιτιστικούς φορείς και θεσμούς.
Για να υπάρξει μια ουσιαστική πολιτιστική
αναγέννηση στην ελληνική περιφέρεια χρειάζονται πολλά, κυρίως όμως χρειάζεται
πολιτική βούληση και εκτιμώ πως αυτή η κυβέρνηση την διαθέτει».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου