ΜΕΧΡΙ ΤΙΣ 17 ΑΠΡΙΛΙΟΥ ΣΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ

Η Έκθεση Ξυλογλυπτικής και

Ξυλοτεχνίας του Φώτη Γεωργακά ΜΕ ΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ

ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΥ 

Εγκαινιάστηκε το περασμένο Σάββατο στο Πνευματικό Κέντρο Καλαμάτας, η Έκθεση Ξυλογλυπτικής και Ξυλοτεχνίας του Φώτη Γεωργακά. Πρόκειται για την 6^η προσωπική έκθεση του Μεσσήνιου δημιουργού την οποία παρουσιάζει στο μεσσηνιακό κοινό, ενώ στο παρελθόν έχει παρουσιάσει τρεις εκθέσεις στην Αθήνα και δυο ακόμη στην Καλαμάτα.

Ο κ. Γεωργακάς παρουσιάζει στο φιλότεχνο κοινό της πόλης μας και όχι μόνο, ένα σύνολο κατασκευών με ξύλο, που έχει μετατρέψει σε χρηστικά για την καθημερινότητά μας αντικείμενα και σε πιο εκλεπτυσμένα ακόμη έργα. Κηροπήγια, κορνίζες, πορτατίφ, τασάκια και πολλές ακόμη δημιουργίες με αγάπη και μεράκι με υλικά από τη «μητέρα» φύση!

Στα εγκαίνια του Σαββάτου παρευρέθηκε και ο υποψήφιος δήμαρχος Καλαμάτας, στην οποία συμμετέχει και ο ίδιος με φωτογραφίες από το περιβαλλοντικό του αρχείο.

Συγκεκριμένα ο κ. Αντωνόπουλος παρουσιάζει ένα σύνολο 20 σπάνιων φωτογραφιών από το προσωπικό του αρχείο με επίκεντρο τη φύση και το περιβάλλον.

Η έκθεση του Φώτη Γεωργακά θα φιλοξενείται στον χώρο του Πνευματικού Κέντρου Καλαμάτας μέχρι και την Πέμπτη 17 Απριλίου.

(Ώρες λειτουργίας: 10:00-14:00 και 20:00-22:00). Η είσοδος είναι ελεύθερη για το κοινό.

«Ποιο καλύτερο στολίδι από

κάτι που έφτιαξες μόνος σου»

«Ο καλύτερος καλλιτέχνης είναι η ίδια η φύση», μας λέει ο Μεσσήνιος Ξυλογλύπτης, αλλά και κατ’ επάγγελμα άνθρωπος της τέχνης (εργάζεται στο Μουσείο), που για μια ολόκληρη δεκαετία ασχολείται με την Ξυλογλυπτική και την Ξυλοτεχνία. Για τον ίδιο η τέχνη και ειδικότερα η δημιουργία με ξύλο σημαίνει πολλά, όχι μόνο ως καλλιτέχνη αλλά και ως άνθρωπο.

Την τέχνη της ξυλογλυπτικής –ξυλοτεχνίας την έμαθε σε μικρή ηλικία από την οικογένειά του. «Όλοι τους ήταν καλλιτέχνες και μάστορες», εξηγεί αποδίδει όμως τον τίτλο του δασκάλου στον επίσης Ξυλογλύπτη πατέρα του. Μια τέχνη που και ο ίδιος επιθυμεί να μεταλαμπαδεύσει σε νέους ανθρώπους.

Άνθρωπος φιλήσυχος, αλλά με ανήσυχη καλλιτεχνική φύση, μας προτρέπει να δούμε την τέχνη με άλλο μάτι. Ως μια διέξοδο από το …καθημερινό αδιέξοδο, ως ένα διαφορετικό τρόπο σκέψης, έκφρασης και εκτόνωσης στα βάρη των καιρών «Είναι μια ψυχοθεραπεία, σε "τραβάει" από τα προβλήματα και σε βοηθάει ακόμη και στην μοναξιά σου να είσαι καλά. Η τέχνη δεν σε παιδεύει, σε βοηθά…», δεν σταματά μόνο εκεί, αλλά παροτρύνει τον κόσμο να αντιμετωπίσει την τέχνη και ως ευκαιρία για την επιστροφή στη φύση, απορρίπτοντας την σκληρή και απρόσωπη πραγματικότητα της τσιμεντούπολης!

«Όταν έκανα την πρώτη έκθεση, μετά είδα πολλούς ανθρώπους να πηγαίνουν στις παραλίες και στη φύση γενικότερα, για να φτιάξουν πράγματα… Άλλωστε ποιο καλύτερο στολίδι, από κάτι που έφτιαξες μόνος σου με υλικά από τη φύση;…»

Αναζητώντας την ομορφιά

στο φυσικό στοιχείο

Παρά την πολυετή ενασχόλησή του με την τέχνη της ξυλογλυπτικής, ο Φώτης Γεωργακάς δεν αποδέχεται τον χαρακτηρισμό ενός «ολοκληρωμένου καλλιτέχνη», αναζητώντας συνεχώς το καινούργιο και την ομορφιά στο φυσικό στοιχείο, αντλώντας έμπνευση μέσα από την καθημερινότητα του ανθρώπου… «Ελλείψει οικονομικών δυνατοτήτων που πάντοτε με είχαν σε μια ανέχεια και οικονομική πίεση, αλλά και οι προσωπικές υποχρεώσεις δεν υπήρξε η δυνατότητα για να κάνω ούτε το ¼ απ’ όσα πιστεύω μέσα μου πως μπορώ να κάνω…»

Με υλικά απλά και καθημερινά μπορεί κανείς να δημιουργήσει κάτι ξεχωριστό και ιδιαίτερο για τον ίδιο και τους αγαπημένους του. «Πολλοί άνθρωποι γίνονται υπηρέτες της τέχνης, έτσι κι εγώ… Όλα τα πράγματα μπορείς να τα χρησιμοποιήσεις για το κοινό καλό, ειδικά τα ξύλα! αυτό που χρειάζεται είναι φαντασία και αγάπη γι’ αυτό που κάνεις»…

«Προβάλλουν την τέχνη μόνο με

τα λόγια και τα χειροκροτήματα»

Στην τέχνη, ωστόσο, υπάρχουν εντοπίζονται και αρνητικά στοιχεία, κι αυτό αφορά κυρίως στην πλαισίωση του χώρου της τέχνης από συγκεκριμένα πρόσωπα και κύκλους που προωθούν «δικούς» τους ανθρώπους, ειδικά μακριά από το κέντρο, σε μικρότερες πόλεις όπως η Καλαμάτα. Με την εμπειρία της μεγαλούπολης και τον τρόπο που η τέχνη ακμάζει εκεί, χάρη στα πολλά ερεθίσματα και τις δυνατότητες που παρέχεται στην πρωτεύουσα, παρότι βρίσκει ελπιδοφόρα την ανάπτυξη της τέχνης στην μεσσηνιακή πρωτεύουσα ο κ. Γεωργακάς πιστεύει πως χρειάζεται ένα μεγαλύτερο ακόμη άνοιγμα σε ιδέες και δράσεις…

«Οι σημερινοί δημοτικοί άρχοντες κοιτάζουν να προβάλλουν την τέχνη μόνο με τα λόγια και τα χειροκροτήματα, καμία πράξη στήριξης… ούτε από Φορέα ούτε και από ανθρώπους!» λέει με παράπονο για τον τρόπο λειτουργίας στον χώρο της τέχνης σε τοπικό επίπεδο και εξηγεί και ζητά ίσες ευκαιρίες για όλους δεδομένης μάλιστα της μεγάλης ανησυχίας του κόσμου και το ενδιαφέρον να ασχοληθεί με την τέχνη: «Ο Δήμος άλλωστε υφίσταται για όλους τους δημότες και όχι μόνο για όσους βρίσκονται μέσα στη "στάνη" του!».

Ο κ. Γεωργακάς μάλιστα επισημαίνει το γεγονός πως παρά την οικονομική κρίση που μαστίζει την ελληνική κοινωνία, το ενδιαφέρον του κόσμου ολοένα και μεγαλώνει για την τέχνη.

Σ.Τρ.