ΧΘΕΣ ΣΤΟ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΦΙΛΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΩΝ

Ύστατο χαίρε στον αξέχαστο δημοσιογράφο Θανάση Κουκοβίστα

Ο Θ. ΜΠΡΕΔΗΜΑΣ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΕ ΤΟΝ ΜΑΧΗΤΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟ ΚΑΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ

ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ασπασμός χθες για τον δημοσιογράφο-συγγραφέα, τακτικό συνεργάτη και φίλο της «ΦΩΝΗΣ», Θανάση Κουκοβίστα στον ιερό ναό του Νεκροταφείου Καλαμάτας.

Στην εξόδιο ακολουθία παραβρέθηκαν η αντιπεριφερειάρχης Μεσσηνίας, Ελένη Αλειφέρη, ο δήμαρχος Καλαμάτας, Παναγιώτης Νίκας, η πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Καλαμάτας, Μαρία Οικονομάκου, ο αστυνομικός διευθυντής Μεσσηνίας Αδαμάντιος Μητρόπουλος, ο επικεφαλής της μείζονος μειοψηφίας του Δημοτικού Συμβουλίου Καλαμάτας Μανώλης Μάκαρης, της πρώτης ελάσσονος μειοψηφίας Δημήτρης Οικονομάκος, της δεύτερης ελάσσονος μειοψηφίας Θόδωρος Μπρεδήμας, της τρίτης ελάσσονος μειοψηφίας Μιχάλης Αντωνόπουλος, ο συντονιστής της Ν.Ε. Μεσσηνίας του ΠΑΣΟΚ Γιάννης Χριστόπουλος, ο πρόεδρος της ΔΕΥΑΚ Γιάννης Καμβυσίδης, ο εκπρόσωπος του Επιμελητηρίου Παύλος Γκρέκης και το μέλος του Δ.Σ. Γιώργος Κωστόπουλος, ο πρόεδρος της Αναπτυξιακής Εταιρίας Μεσσηνίας και πρ. αντιπεριφερειάρχης Γιάννης Αργυράκης, ο πρόεδρος του Αγροτικού Συνεταιρισμού Μεσσηνίας Κώστας Κατσούλης, η εκδότρια της εφημερίδας «Θάρρος» Άντα Αποστολάκη, ο ιδιοκτήτης του τηλεοπτικού σταθμού Best Νίκος Μπελογιάννης, ο εκδότης της εφημερίδας «Φωνή» Θανάσης Τσαμούλης, ο εκπρόσωπος του περιοδικού FLASH της Μεσσηνίας Πέτρος Τσώνης, το σύνολο σχεδόν των δημοσιογράφων της Καλαμάτας, των τεχνικών των τοπικών τηλεοπτικών σταθμών, άλλων εργαζομένων στις εφημερίδες, δημοτικοί σύμβουλοι, δικηγόροι, επιχειρηματίες, εκπρόσωποι τοπικών Συλλόγων και φίλοι.

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣΑΠΟ ΘΕΟΔ. ΜΠΡΕΔΗΜΑ

Τον τελευταίο χαιρετισμό στον αξέχαστο Θανάση Κουκοβίστα απηύθυνε ο δημοσιογράφος –συγγραφέας Θεόδωρος Μπρεδήμας:

«Πολυαγαπημένε  φίλε Θανάση.

Ο μέγιστος των ιστορικών ανδρών της αρχαιότητας Θουκυδίδης στο διαχρονικό, ανά τους αιώνες, μήνυμά του που περιέχεται   στον περίφημο Επιτάφιο του Περικλέους, τονίζει ότι τους άνδρες που διακρίθησαν με έργα στη ζωή τους θα πρέπει έμπρακτα να τους τιμάμε και όπως χαρακτηριστικά αναφέρει: «έργω και τας τιμάς  δηλούσθε» και ένας τέτοιος άνδρας που αναλώθηκε στη διάρκεια της πολυκύμαντης ζωής του στην υπεράσπιση των πανανθρώπινων ιδανικών της Ελευθερίας και της δημοκρατίας και ειδικότερα της Ελευθεροτυπίας, ως μάχιμος δημοσιογράφος έως ύστατης αναπνοής είναι ο προκείμενος νεκρός.

Είναι όντως σκληρός του θανάτου ο νόμος. Είναι όμως σκληρότερος και σκληρότατος, όταν αυτός που φεύγει είναι χρήσιμος και δημιουργικός άνδρας και απολαμβάνει καθολικής εκτιμήσεως για το δημιουργικό του έργο και ειδικότερα ακατάβλητος μαχητής και σημαιοφόρος της Ελευθερίας του Λόγου για την υπεράσπιση της οποίας έδωσε σκληρές μάχες.

Ένας τέτοιος άνδρας γέννημα θρέμμα της Αττικής Γης υπήρξε ο Θανάσης Κουκοβίστας, οι προγονικές του ρίζες έχουν αφετηρία την ηρωοτόκο Ρούμελη και ιδιαίτερα το Χωριό Κουκοβίστα στην οροσειρά της Γκιώνας «που όταν βροντάει ο Όλυμπος αστράφτει η Γκιώνα» που πήρε το όνομά του από τους ηρωικούς προγόνους του,  που αγωνίσθηκαν στον ξεσηκωμό του 21.

Πατέρας του υπήρξε ο αείμνηστος Σωτήρης Κουκοβίστας που έφθασε μέχρι  το αξίωμα του Γενικού Διευθυντή του Υπουργείου Δικαιοσύνης αλά στα μετεμφυλικά χρόνια εξορίστηκε στη Μακρόνησο διότι δεν «συνεμορφώθη προς τας υποδείξεις» και μητέρα του που  γέννησε  το μονάκριβο Θανάση  ήταν η Αθανασία Κουκοβίστα από την Ηλεία που ξενόπλενε στις αθηναϊκές αυλές την μετακατοχική περίοδο για να τον  αναστήσει. Εκείνων την γενναιότητα πήρες σε όλη σου τη διαδρομή.

Εκείνο όμως που πρέπει να αναφερθεί είναι ότι η μητέρα του την περίοδο της δικτατορίας Μεταξά πήγαινε κρυφά φαγητό στο κρησφύγετο του θεμελιωτή της Α΄ Δημοκρατίας Αλέξανδρου Παπαναστασίου και όταν την πιάσανε παρά τα βασανιστήρια που υπέστη … δεν κιότεψε και δεν πρόδωσε το κρησφύγετό του.         

Άριστος μαθητής στο Α΄ Γυμνάσιο της Αθήνας και από τους πρώτους επιτυχόντες στη νομική σχολή της Αθήνας όπου διεκρίθη ιδιαίτερα στο Αστικό Δίκαιο. Γρήγορα όμως στα δίσεχτα δικτατορικά χρόνια φλεγόμενος από τα ιδανικά της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας θα πάρει το δρόμο για το Παρίσι.

Εκείνο το ανήσυχο και επαναστατικό πνεύμα το Μάη του 68 θα πάρει μέρος στην εξέγερση των νέων συμμετέχοντας στα οδοφράγματα και στις καταλείψεις. Μια επανάσταση που όπως έλεγε πρόσφατα δεν μπόρεσε να αλλάξει ούτε τη Γαλλία, αλλά ούτε και την Ευρώπη.

Τσακισμένος από την ξενιτιά γύρισε στην πατρική στέγη ασχολούμενος με τα γράμματα και τις τέχνες όπως εκείνη του σκηνοθέτη. Δύσκολοι καιροί οι αρρώστιες και  ο θάνατος των γονιών του θα του στερήσουν ότι απέμεινε από την  πατρική περιουσία, έχοντας όμως φιλοσοφικές αναζητήσεις θα μοχθήσει στον αγώνα της επιβίωσης.

Οι περιπέτειες της ζωής του δεν του επιτρέπουν να χαρεί όσο έπρεπε. Μοναδικά αποκτήματα ήταν τα τρία του πολυαγαπημένα παιδιά ο Νίκος, ο Θόδωρος και ο Αλέξανδρος,  που ακόμη και από το εξωτερικό  τον συνοδεύουν με την αγάπη τους. Ο Θόδωρος σου στέλνει την αγάπη του και ένα στεφάνι στη μνήμη σου.

Η Καλαμάτα όμως υπήρξε το προπύργιο της ελεύθερης σκέψης του και των αγώνων του. Εδώ ήρθε παρακινηθείς από καλαματιανούς παλαιούς συμφοιτητές του στο Πανεπιστήμιο και τώρα έγκριτους δικηγόρους. Αλλά αυτή τη πόλη την αγάπησε σαν δεύτερη πατρίδα του επιθυμώντας να παραμείνει για πάντα εδώ μαζί μας. Αυτή ήταν και η τελευταία του επιθυμία

Η συνεργασία του με το «ΟΡΙΟΝ» του Χρίστου Κοτσωνή πρότυπο πνευματικό μετερίζι με συνεργασίες αξιώσεων επιστημονικού, φιλοσοφικού και ιστορικού περιεχομένου, χωρίς να παραγνωρίζεται  η γενικότερη προσφορά του στη Μεσσηνία και ολόκληρη τη Μάνη.

 Έκτοτε το μετερίζι του και η αγωνιστική του έπαλξη μετατέθηκε στην αγαπημένη του «ΦΩΝΗ» όπου ως δημοσιογράφος της γρήγορα κατέκτησε την αγάπη όλων.

Με δόρυ τη μαχητική του πένα και την ελευθερία κινήσεων που του είχε δοθεί από το Διευθυντή της Θανάση Τσαμούλη και με σαφήνεια και πληρότητα διετύπωνε ευθαρσώς τις σκέψεις του με γνώμονα πάντοτε την τεκμηριωμένη αξιοπιστία των γραπτών του και ορθότατα ελέχθη ότι η δημοσιογραφία γίνεται φτωχότερη, η δε περιοχή μας θα στερηθεί  της δυναμικής και γόνιμης , όπως ανέφεραν σε δηλώσεις τους επώνυμοι και ανώνυμοι όλων, σχεδόν, των πολιτικών παρατάξεων. 

Παράλληλη όμως υπήρξε και η ενασχόλησή του με την ιστορία και τη φιλοσοφία βαθύτατος γνώστης όλων των πτυχών της μετέφερε τις σκέψεις του στα  «συμπόσια φιλοσοφίας» στο REX  της Καλαμάτας έχοντας δίπλα του τον πολυαγαπημένο και αείμνηστο φίλο του Ανδρέα Μουτεβελή καθώς και  άλλους αξιόλογους καλαματιανούς ευρισκόμενους σήμερα εδώ κοντά σου.

Απαύγασμα της ώριμης σκέψης του υπήρξε η έκδοση του τελευταίου πνευματικού καρπού του αξιόλογου βιβλίου «Μύθοι και πραγματικότητες της Ελληνικής ιστορίας από το 330 μ. Χ. μέχρι το 1923» ενώ είχε στα σκαριά  ένα δεύτερο τόμο  αναλόγου περιεχομένου, χωρίς να αναφερθούμε τις πολυάριθμες αξιόλογες επιστημονικές εργασίες του .

Μπορεί μαζί του να συμφωνούσες ή και να διαφωνούσες όμως ήταν τόσο ευγενικός και άνετος στις τεκμηριωμένες σκέψεις του που σε αφόπλιζε.

Πολυαγαπημένε μας Θανάση μας φεύγεις τώρα που ανθίζουν οι αμυγδαλιές αλλά και οι καρδιές μας σκιρτάνε. Πορεύεσαι στην αιώνια Άνοιξη, που θα μας θυμίζει πάντοτε το ανεπανάληπτο ειρηνικό σου χαμόγελο που θα έρχεται από την Αρχαία Πνύκα. Θα θυμάμαι πάντοτε τον τελευταίο μας αποχαιρετισμό. Ήσουν ήρεμος, γενναίος και γελαστός.

Το αναπάντεχο κάλεσμα του Χάρου την νύχτα του περασμένου Σαββάτου το αντιμετώπισες με καρτερία και αξιοπρέπεια ως στωικός φιλόσοφος.   

Σου πρέπει ως τελευταία τιμή  το επιτύμβιο που είναι αφιερωμένο στο μεγάλο φιλέλληνα Βράχμαν: σε αυτό εδώ το κοιμητήριο, με το μνημειακό του πλούτο:

«Την μυρωμένην κόνιν του

 Με σέβας  χαιρετάτε

εσβεσθ η αυταπάρνηση,

η αρετή κοιμάται».

Καλό σου ταξίδι πολυαγαπημένε μας και αλησμόνητε Θανάση.»