Όταν οι Βρετανοί δεν αντιλαμβάνονται ότι δεν βασιλεύουν, πλέον, από Ανατολή σε Δύση, αυτογελοιοποιούνται…

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΤΤΙΚΟΝ ΑΛΑΣ.

Η ΒΡΕΤΑΝΙΚΗ ΕΙΡΩΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ

ΟΙ ΕΙΡΩΝΙΕΣ ΤΟΥ ΦΑΡΑΤΖ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΝΤ. ΣΑΜΑΡΑ ΚΑΙ Η ΚΛΟΠΗ ΤΩΝ ΜΑΡΜΑΡΩΝ

Του ΘΑΝΑΣΗ ΚΟΥΚΟΒΙΣΤΑ


Τις τελευταίες ημέρες δόθηκε δημοσιότητα στα ΜΜΕ και, περισσότερο, στο διαδίκτυο στις ειρωνείες του Βρετανού ευρωβουλευτή Νάιτζελ Φάρατζ προς τον πρωθυπουργό της Ελλάδας, Αντώνη Σαμαρά, τις οποίες επανέλαβε σε συνέντευξή του στην τηλεόραση του ΣΚΑΙ, στην εκπομπή του Νίκου  Ευαγγελάτου.
Ο Βρετανός ευρωβουλευτής είναι γνωστός για τον ευρωσκεπτικισμό του και καλά κάνει. Καλά δεν κάνει, όταν δεν συμβουλεύει, αλλά υποδεικνύει μετ’ επιτάσεως το τι πρέπει να κάνει ο ένας και ο άλλος, δίκην αφέντη προς τους μαύρους σκλάβους των αποικιών. Ο καιρός του «βασίλευε Βρετανία σε όλο τον κόσμο» έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί. Τώρα είναι μια χώρα, που δέχθηκε τον ηχηρό μπάτσο του αλησμόνητου Σαρλ ντε Γκολ και άλλαξε το όνομά της και από Μεγάλη Βρετανία έγινε Ηνωμένο Βασίλειο, προκειμένου να μπει στην τότε ΕΟΚ. Μαύρη νάτανε η ώρα που την έβαλαν!!!
Άλλωστε, ουδέποτε η Βρετανία ήταν οργανικά δεμένη με την Ευρώπη. Απομονωμένη στο νησί της, ακολούθησε την δική της πορεία. Κατόρθωσε να κυριαρχήσει πάνω στον κόσμο με τον στόλο της και με την οικονομική ευμάρειά της. Σήμερα, όμως, δεν είναι τίποτε άλλο, παρά μία υπηρέτρια (γαλλιστί servante) της πιο απεχθούς αμερικανικής πολιτικής. Δεν υπολόγισε αυτός ο «άρχων» της πολιτικής, Φάρατζ, ότι απευθύνεται σε έναν πρωθυπουργό μιας χώρας, η οποία πολλά έχει υποφέρει από την εξωτερική πολιτική της Αγγλίας, εδώ και πολλούς αιώνες.
Κενή περιεχομένου η επίθεση προς τον Αντώνη Σαμαρά, περιορίστηκε σε φθηνά λαϊκίστικα συνθήματα, που θυμίζουν έντονα τα συνθήματα του Αλέξη Τσίπρα και επ’ εσχάτων συνοδοιπόρου του Πάνου Καμμένου, τον οποίον ο Άγγλος πολιτικός συνάντησε στο Λονδίνο, λίγες ημέρες πριν ο Αντώνης Σαμαράς μεταβεί στο Στρασβούργο και δεχθεί την αήθη επίθεσή του.

ΠΕΡΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
Μετά την ομιλία του Έλληνα πρωθυπουργού στην Ευρωβουλή, όταν πήρε τον λόγο ο Νάιτζελ Φάρατζ, είπε:
«Συγχαρητήρια κύριε Σαμαρά για την ανάληψη από την Ελλάδα της προεδρίας της Ε.Ε, φαντάζομαι θα είναι χιλιάδες τώρα θα χορεύουν στους δρόμους της Αθήνας. Δεν έχει σημασία βέβαια που η χώρα σας, υπό τις συμβουλές της Goldman Sachs, μπήκε στο ευρώ χωρίς να πρέπει, που η ανεργία έχει φτάσει το 30% και το 60% στους νέους, ότι το νεοναζιστικό κόμμα προελαύνει, ότι έγινε τρομοκρατικό χτύπημα στη γερμανική πρεσβεία. Αλλά μην ανησυχείτε για αυτά, γιατί η... παρουσίαση της ελληνικής προεδρίας ήταν επιτυχία!
Κι έρχεστε εδώ κ. Σαμαρά και μας λέτε ότι εκπροσωπείτε την σταθερή θέληση του ελληνικού λαού; Λοιπόν, λυπάμαι, αλλά δεν κάνετε κουμάντο στην Ελλάδα και προτείνω να μετονομάσετε το κόμμα σας από Νέα Δημοκρατία σε ΜΗ Δημοκρατία».
Κι συμπλήρωσε αργότερα, «καταλύσατε την δημοκρατία στην χώρα που την γέννησε».
Τα έχει μπερδέψει όλα στο μυαλό του ο Άγγλος ευρωβουλευτής. Είναι άλλο πράγμα η εκπροσώπηση της σταθερής θέλησης του ελληνικού λαού και άλλο το ποιος κάνει κουμάντο στην Ελλάδα. Τουλάχιστον, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού έχει εκφραστεί υπέρ της παραμονής στην ΕΕ και στην ζώνη του ευρώ. Είτε το θέλει είτε όχι, ο Αντώνης Σαμαράς, σαν πρωθυπουργός, αυτή την θέληση εκπροσωπεί. Με την σημαία της ΕΕ και του ευρώ εξελέγησαν και οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ κατέβαινε με αντιευρωπαϊκά συνθήματα, όπως θέλουν κάποιες από τις συνιστώσες του, θα είχε περιοριστεί σε μονοψήφιο ποσοστό ψήφων. Αυτό το γνωρίζουν καλύτερα στην Κουμουνδούρου και για τον λόγο αυτό διαβεβαίωσε φίλους και εχθρούς, στο Τέξας, ο Αλέξης Τσίπρας, ότι δεν πρόκειται να εγκαταλείψουμε κατά κανένα λόγο την ζώνη του ευρώ.
Είναι αλήθεια, όχι μόνον στην Ελλάδα, η λειτουργία της δημοκρατίας αντιμετωπίζει προβλήματα, αλλά λειτουργεί, όπως λειτουργεί. Το να είναι ζητούμενο η βελτίωση των δημοκρατικών θεσμών, δεν σημαίνει ότι η δημοκρατία έχει καταλυθεί. Πρόβλημα υπάρχει με την εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας. Αυτό, όμως, αποτελεί επιλογή του ελληνικού λαού, ο οποίος πανηγύριζε, κατά πλειοψηφία, με την είσοδό μας στην τότε ΕΟΚ και αργότερα, όταν κατά συντριπτική πλειοψηφία ψήφιζε την Συνθήκη του Μαάστριχτ και την είσοδο της χώρας μας στην ζώνη του ευρώ, παρ’ όλο που όλοι γνωρίζαμε ότι εκχωρούμε μεγάλο μέρος της εθνικής κυριαρχίας μας. Δημοκρατικά το αποφασίσαμε.

ΠΕΡΙ ΞΕΝΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ
Σε μια αποστροφή του λόγου του είπε ο Νάιτζελ Φάρατζ:
«Η Ελλάδα είναι υπό ξένη κατοχή. Δεν μπορείτε να πάρετε καμία απόφαση, έχετε διασωθεί από τη χρεοκοπία, έχετε παραδώσει τη Δημοκρατία, αυτό που η χώρα σας εφηύρε!».
Επειδή έχουμε γνωρίσει κι έχουμε βιώσει την ξένη και εσωτερική κατοχή στο πετσί μας, κατά τον χειρότερο τρόπο, καλό θα είναι κάποιος να κάνει φροντιστήριο στον Άγγλο πολιτικό, και μαζί σε Καμμένο και Τσίπρα, η σκληρή οικονομικά περίοδος που ζούμε δεν έχει καμιά σχέση ούτε με την τριπλή (γερμανική, ιταλική και βουλγαρική) που ζήσαμε ούτε με την περίοδο της χούντας των συνταγματαρχών, άσχετα αν μερικοί κουφιοκεφαλάκηδες φωνάζουν ότι η χούντα δεν τελείωσε το 1973. Δεν έχουμε απαίτηση από τον πολίτη μιας χώρας που δεν έχει να δείξει έναν απελευθερωτικό αγώνα, που ο Ιούλιος Καίσαρας χαρακτηρίζει τους πικτούς (έτσι ονόμαζαν τους Άγγλους από την συνήθεια να βάφουν το σώμα τους) ανίκανους ακόμα και για δούλους, στο βιβλίο του για του Γαλατικούς Πολέμους.
Η αλήθεια είναι ότι βρισκόμαστε κάτω από αυστηρό οικονομικό έλεγχο, όχι για πρώτη φορά. Οι όροι το 1898, όταν είχαμε μπει υπό Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο, ήταν κατά πολύ χειρότεροι. Τότε είχαμε εκχωρήσει όλα τα έσοδα από τα μεγαλύτερα τελωνεία μας και τα έσοδα του ελληνικού μονοπωλίου σε οινόπνευμα, σε σπίρτα, τράπουλες, σμυρίδα κλπ. Τότε, στην κατάσταση αυτή μας είχαν οδηγήσει τα δάνεια του αγώνα, που είχαμε πάρει από τους αδελφούς Ρικάρντο και είχαν μεταβιβαστεί στους Ροτσιλντς.
Σήμερα στην κατάσταση αυτή μας έχουν φέρει οι πολιτικές που ακολούθησαν οι ελληνικές κυβερνήσεις, που δημιούργησαν ένα δυσβάστακτο οικονομικά κράτος, οι σχέσεις διαπλοκής, αλλά και η κατασπατάληση του δημόσιου πλούτου από τις παρατρεχάμενες στην εξουσία ομάδες. Μας οδήγησε σε αυτή την κατάσταση η νοοτροπία, ας διαλυθούν τα πάντα, αρκεί να ξαναεκλεγούμε. Σήμερα, δεν αντιμετωπίζουμε εκχώρηση δικαιωμάτων επί του εθνικού πλούτου. Είμαστε, όμως, υποχρεωμένοι να επιστρέψουμε τα δανεικά.
Αντίθετα, σήμερα, τείνουν και χείρα βοηθείας. Προτείνουν, ή αν θέλετε επιβάλλουν, τον εκσυγχρονισμό της κρατικής λειτουργίας. Για το λόγο αυτό το μνημόνιο, κατά 80%, αναφέρεται στις διαρθρωτικές αλλαγές που πρέπει να γίνουν, ώστε να γίνουμε ένα κράτος που να είναι προσαρμοσμένο στις συνθήκες της ελεύθερης αγοράς, που έχει επιβληθεί σε όλο τον κόσμο. Σε τελευταία ανάλυση, αυτή ήταν η επιλογή της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Την εποχή που μπαίναμε στον αστερισμό της παγκοσμιοποίησης, κάτι λίγοι φωνάζαμε για την οικονομική τυραννία και την απώλεια της εθνικής ταυτότητας και το ΚΚΕ από μια άλλη σκοπιά. Τότε αντιμετωπίζαμε την χλεύη και μας αποκαλούσαν γραφικούς. Τώρα, «είναι αργά για δάκρυα Στέλλα», που λέει και το τραγουδάκι.
Ακόμα και στην πρόσφατη δημοσκόπηση της ΜΡΒ, για λογαριασμό της ιστοσελίδας newsit.gr, το 60% των ερωτηθέντων επιθυμεί την παραμονή της χώρας στην ζώνη του ευρώ.

ΤΑ ΠΕΡΙ ΔΡΑΧΜΗΣ
Σε ένα άλλο σημείο της ομιλίας του, είπε ο Άγγλος ευρωβουλευτής:
«Και δε μπορείτε καν να παραδεχτείτε ότι ήταν λάθος που μπήκατε στο ευρώ - ο κ. Παπανδρέου το έκανε ήδη, έτσι δεν είναι;-, ζήτησε μάλιστα και δημοψήφισμα και μέσα σε 48 ώρες η ανίερη συμμαχία (τρόικα) που κάνει κομάντο στην Ευρωπαϊκή Ένωση τον είχε απομακρύνει και τον είχε αντικαταστήσει από έναν πρώην υπάλληλο - μαριονέτα της Goldman Sachs».
Το λάθος της εισόδου στο ευρώ είχε γίνει πριν από δέκα χρόνια από την κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη. Την Άνοιξη του 2010, χάσαμε την τελευταία ευκαιρία επιστροφής σε εθνικό νόμισμα. Αν ο Γιώργος Παπανδρέου είχε αποφασίσει τότε να κάνει δημοψήφισμα, ίσως, η κατάσταση να ήταν διαφορετική σήμερα. Όμως, ούτε δημοψήφισμα έκανε ούτε όμως και η κυβέρνησή του ακολούθησε και τα όσα είχε συνομολογήσει με τους δανειστές. Αν μάλιστα είχε αρχίσει να παίρνει κάποια μέτρα, από την πρώτη στιγμή, δεν θα είχαμε φθάσει στο σημερινό χάλι. Όμως μπροστά στο πολιτικό κόστος, υπουργοί και βουλευτές του ΠΑΣΟΚ αποδύθηκαν σε έναν αγώνα, όχι για να σώσουν την χώρα, όπως διατυμπάνιζαν, αλλά το πολιτικό μέλλον τους, που τελικά το έχασαν και αυτό.
Μέχρι την Άνοιξη του 2010, κανένα από τα δάνεια δεν είχε περάσει από την ελληνική Βουλή κι εύκολα μπορούσαμε να κηρύξουμε το χρέος απεχθές και να αρνηθούμε την πληρωμή του. Τώρα, έχουμε αποδεχθεί το σύνολο του χρέους και έχουμε υπογράψει συμφωνίες που πρέπει να τηρήσουμε. Όσο λειτουργεί, και συνεχίζει να λειτουργεί, κοινοβουλευτικά το κράτος, είμαστε υποχρεωμένοι να τηρήσουμε τα συμφωνηθέντα. Εκτός και αν μερικοί ονειρεύονται εκτροπές και τον ερχομό του σωτήρα που με την βία θα μας σώσει.
Παρά τα λάθη του, το μνημόνιο και ο ερχομός της τρόικα απέτρεψαν την άτακτη χρεοκοπία μας, που θα ήταν κατά πολύ οδυνηρότερη της σημερινής κατάστασης. Δεν χρωστάμε καμιά χάρη και σε κανένα, παρά μόνον σε μας τους ίδιους που το πληρώνουμε με ανεργία, ανέχεια και κουτσούρεμα της κοινωνικής πολιτικής. Από εδώ και πέρα, ο δρόμος προς την έξοδο από την κρίση είναι και αργός, βασανιστικός και μονόδρομος.

ΠΕΡΙ ΜΑΡΜΑΡΩΝ…
Η αείμνηστη Μελίνα είχε, εκ παραδρομής, αποκαλέσει τα κλεμμένα από τον λόρδο Έλγιν μάρμαρα αντί του ορθού γλυπτά του Παρθενώνα. Ο Νίκος Ευαγγελάτος, στην εκπομπή του στον ΣΚΑΙ, που φιλοξενούσε τον Νάιτζελ Φάρατζ, τόλμησε να τον ρωτήσει για την επιστροφή των γλυπτών.  Σύμφωνα με την ιστοσελίδα newsit:
«Τα... δύσκολα για τον Φάρατζ ήρθαν όταν κλήθηκε να απαντήσει για την επιστροφή των Μαρμάρων στη χώρα μας. «Δεδομένης της κατάστασης στην Αθήνα, θα ξέρετε ότι υπήρξαν και κλοπές έργων τέχνης.  Ας έχουμε αυτήν την συζήτηση όταν θα έχετε ανακάμψει, με την επιστροφή της δραχμής και της δημοκρατίας σας. Πιστεύω ότι στο μέλλον με μια εύλογη διαπραγμάτευση να γυρίσουν τα Μάρμαρα στη χώρα σας. Πιστεύω όμως ότι αυτό που ενδιαφέρει το 30% των ανέργων είναι η επιστροφή στην ανάκαμψη και όχι τα Μάρμαρα».
Είναι προϋπόθεση κατά τον Άγγλο πολιτικό η επιστροφή της χώρας στην δημοκρατία και στην δραχμή, για να ξεκινήσουν διαπραγματεύσεις για τα κλεμμένα. Λυπούμαστε που θα στενοχωρήσουμε τον κατά φαντασία αφέντη μας, αλλά αυτό δεν θα συμβεί ποτέ. Αντίθετα, τους πανευσεβάστους Εγγλέζους θα συνοδεύει εσαεί το προσωνύμιο του κλέφτη. Όποιος έχει επισκεφθεί το Βρετανικό Μουσείο, έχει διαπιστώσει ότι τα αξιόλογα εκθέματα τα έχουν βουτήξει από τις αποικίες τους και από τις χώρες που η διαρκής φιλία τους με κατακτητές λαών, τους επέτρεψαν να βουτήξουν πολιτιστικούς θησαυρούς.

ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΒΟΛΗΣ
Στην ίδια κυβέρνηση είπε ο Νάιτζελ Φάρατζ:
«Δεν νομίζω ότι αυτό που είπα ήταν προσβλητικό για τον ελληνικό λαό. Προσβλητική είναι η υποκρισία του Αντώνη Σαμαρά που υποδύεται ότι αντυπροσωπεύει την κυρίαρχη βούληση. Ο λαός έχει μπει σε μια γκρίζα ζώνη και πληρώνει ακριβά και με θυσίες τη συρρίκνωση της οικονομίας. Δεν του έχουν δώσει επιλογή. Ψεύδεται ο κ. Σαμαράς όταν λέει ότι εκπροσωπεί την ελληνική βούληση, γιατί η Ελλάδα κυβερνάται από την Τρόικα».
Επανέλαβε τις ίδιες προσβολές και προς τον πρωθυπουργό και προς τον ελληνικό λαό. Όπως λέει και ο θυμόσοφος λαός, εκ στόματος κοράκου, «κρα». Από κοράκια, πολλά παρεπιδημούν στο Λονδίνο.
Αξιοθαύμαστη είναι η πολιτική του διορατικότητα. Όταν ρωτήθηκε  ποιο ελληνικό κόμμα εκτιμά, επεισήμανε: «Έχω συναντηθεί με τον Γιώργο Καρατζαφέρη του ΛΑΟΣ. Νομίζω ότι έχει διαφορετικές, εναλλακτικές προτάσεις. Μην ψηφίζετε τα κόμματα που σας έφεραν σε αυτά τα χάλια». Κάποιος πρέπει να του πει ότι ο Γιώργος Καρατζαφέρης ψήφισε το μνημόνιο και στήριξε την κυβέρνηση Παπαδήμου, κάνοντας μια θεαματική κωλοτούμπα, πράγμα που οδήγησε το ΛΑΟΣ εκτός Βουλής. Δεν αναφέρθηκε όμως στον Πάνο Καμμένο, που θα πρέπει να αισθάνεται δυστυχής, γιατί οι θέσεις του δεν εισακούστηκαν.
Την απάντηση στα παραληρήματα του Άγγλου την έδωσε ο Αντώνης Σαμαράς, που τον άκουσε υπομονετικά: «Ευχαριστώ τον κ. Φάρατζ για τα μαθήματα δημοκρατίας που έδωσε. Θα εκτιμούσα, όμως, αν έδειχνε και αλληλεγγύη κάτι που δεν έκανε. Ίσως κάποιοι δεν νιώσουν ικανοποίηση που η Ελλάδα τα κατάφερε και μένει στο ευρώ».
Ένα λάθος έκανε ο πρωθυπουργός. Δεν είναι δυνατόν να περιμένει αλληλεγγύη από τον πολίτη μιας χώρας που έχει μάθει να ληστεύει τον πλούτο άλλων χωρών.