«Young Engineer Award»
 |
| Ο δρ. Ηλιόπουλος (αριστερά) πρόσφατα τιμήθηκε -από κοινού με τον δρ. Μιχόπουλο (δεξιά) - από την Ακαδημία Αθηνών με το βραβείο "Π.Σ. Θεοχάρης" για την έρευνα με τίτλο "Direct strain tensor approximation for full-field strain measurement methods", που δημοσιεύτηκε στο International Journal of Numerical Methods in Engineering (Volume 95, Issue 4, pages 313-330, 27 July 2013). photo: Stratos Safioleas |
Ονομάζεται Αθανάσιος Ηλιόπουλος. Είναι επίκουρος καθηγητής επί της Επιστήμης των Υλικών στο παν. George Mason της Virginia και συνεργάτης ερευνητής στο φημισμένο Naval Research Laboratory (NRL) που βρίσκεται στην Washington, υπό τον πολύ σημαντικό Έλληνα επιστήμονα Ιωάννη Μιχόπουλο, διευθυντή του Computational Multiphysics Systems Lab, Center for Computational Materials Science του NRL και μέλος της Ένωσης Μηχανολόγων Μηχανικών Αμερικής (ASME).
Το 2013 έγινε κάτοχος του «Young Engineer Award»*, που απονέμει η ASME σε επιστήμονες κάτω των 35 ετών, "για το σύνολο της έρευνάς τους στον τομέα αντοχής υλικών και υπολογιστικής μηχανικής".
* Το συγκεκριμένο βραβείο θεωρείται "οιωνός εξαιρετικής σταδιοδρομίας", καθώς οι ερευνητές που λαμβάνουν τη συγκεκριμένη βράβευση συνήθως εξελίσσονται σε καθηγητές στα κορυφαία πανεπιστήμια των ΗΠΑ.
Οι νικητές, μέχρι σήμερα, του βραβείου "Young Engineer Award" είναι οι εξής: 2013 - Athanasios Iliopoulos2012 - Gregory M. Mocko2011 - Gaurav Ameta2011 - Abhishek Seth2010 - Jitesh Panchal2009 - Charlie C.L. Wang2008 - Roshan D'Souza
- Τι είναι ο Τομέας Αντοχης Υλικών;
«Ο "Τομέας Αντοχής Υλικών είναι ένας σπουδαίος τομέας της Μηχανικής, διότι μας βοηθά στο να σχεδιάζουμε πιο ασφαλή αλλά και πιο φθηνά όποια κατασκευή προορίζεται να σηκώσει φορτίο: από αυτοκίνητα, σπίτια και πλοία, μέχρι αεροπλάνα, γέφυρες, και δορυφόρους.
Είναι η έρευνα γύρω από το "Πώς αντέχει κάτι σε επαναλαμβανόμενο φορτίο (κόπωση υλικών)", αλλά και "Πώς αντέχει στο χρόνο". Η οποία φυσικά φθάνει σε ατομικό και μοριακό επίπεδο.
Είναι όμως και μια συναρπαστική παράλληλη έρευνα για το πώς συνδέουμε τις φυσικές κλίμακες (ατομικό και μοριακό επίπεδο με τον μακρόκοσμο).
Η Διεύθυνση στην οποία εργάζομαι φέρει και τον τίτλο "Μultiphysics", καθώς προκειμένου να εξελίξουμε πιο πολύ το πεδίο μας ανακαλύπτουμε τρόπους για το πώς να συνδέουμε πολλά γνωστικά αντικείμενα μαζί».
- Τι ακριβώς περιγράφει η έρευνα για την οποία βραβευθήκατε από την Ακαδημία Αθηνών;
«Με πολύ απλά λόγια, περιγράφει μια νέα μέθοδο για τη μέτρηση των παραμορφώσεων σε κατασκευές. Π.χ. όταν ένα κτίριο παραμορφώνεται μετά από έναν σεισμό, όταν το φτερό του αεροπλάνου λυγίζει. Είναι εξαιρετικής σημασία το να γνωρίζουμε τα ακριβή όρια κάθε υλικού, ακόμα και σε ακραίες συνθήκες όπως αυτές που συναντάμε σε μια φυσική καταστροφή, ή στο βυθό και το διάστημα. Στη δική μας μέθοδο αξιοποιούμε την τεχνολογία των ψηφιακών καμερών».
- Η Επιστήμη των Υλικών αποτελεί πεδίο ιδιαίτερης προσοχής τις τελευταίες 2 δεκαετίες. Μπορείτε να μας πείτε μερικά από τα επιτεύγματά της;
«Δε θα αναφερθώ στις έρευνες που διεξάγουμε σε συνεργασία με το NRL, που είναι σαφώς πολύ εστιασμένες, αλλά θα μιλήσω για αυτά που κάθε πολίτης μεγάλης πόλης μπορεί να εκτιμήσει: η Επιστήμη των Υλικών μας επέτρεψε να μορφοποιήσουμε σημαντικά δομικά υλικά, όπως τον χάλυβα, τα πλαστικά, το ξύλο, το σκυρόδεμα σε μορφές πολύ πιο ανθεκτικές και τελικά χρήσιμες.
Αναλογιστείτε μόνο τα εξής: Επί πολλούς αιώνες τα πλοία, λόγω των περιορισμών που έφερναν τα ξύλα, μπορούσαν να φθάνουν έως τα 100 μέτρα μήκος, ενώ η χωρητικότητά τους δεν ξεπερνούσε τους 3.000 τόνους. Σήμερα, είμαστε σε θέση να κατασκευάσουμε πλοία με μήκος 500 μέτρων και χωρητικότητας 500.000 τόνων!
Μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα το τσιμέντο, αν και είχε ανακαλυφθεί πολλούς αιώνες πριν, παρείχε ασφάλεια στην ανοικοδόμηση κτιρίων μέχρι 10 ορόφους. Σήμερα, κατασκευάζουμε ουρανοξύστες με 160 ορόφους.
Αντίστοιχα ποιοτικά άλματα έχουν γίνει και στον χάλυβα. Τα νέα κράματα τον καθιστούν ακόμα και 30 φορές πιο ανθεκτικό».
- Η Επιστήμη των Υλικών καλλιεργείται στην Ελλάδα;
«Φυσικά! Θα έπρεπε να είναι σε όλους γνωστό ότι η χώρα μας μετέχει εδώ και πολλά χρόνια στο δυναμικό αυτό πεδίο. Ειδικά το Μετσόβιο πολυτεχνείο μέχρι πριν από λίγα χρόνια θεωρείτο από τα κορυφαία παγκοσμίως. Εξίσου καλή δουλειά, θεωρώ ότι, γίνεται και, στο παν. Θεσσαλονίκης, στο παν. Πάτρας και το πολυτεχνείο της Ξάνθης».
«Ο "Τομέας Αντοχής Υλικών είναι ένας σπουδαίος τομέας της Μηχανικής, διότι μας βοηθά στο να σχεδιάζουμε πιο ασφαλή αλλά και πιο φθηνά όποια κατασκευή προορίζεται να σηκώσει φορτίο: από αυτοκίνητα, σπίτια και πλοία, μέχρι αεροπλάνα, γέφυρες, και δορυφόρους.
Είναι η έρευνα γύρω από το "Πώς αντέχει κάτι σε επαναλαμβανόμενο φορτίο (κόπωση υλικών)", αλλά και "Πώς αντέχει στο χρόνο". Η οποία φυσικά φθάνει σε ατομικό και μοριακό επίπεδο.
Είναι όμως και μια συναρπαστική παράλληλη έρευνα για το πώς συνδέουμε τις φυσικές κλίμακες (ατομικό και μοριακό επίπεδο με τον μακρόκοσμο).
Η Διεύθυνση στην οποία εργάζομαι φέρει και τον τίτλο "Μultiphysics", καθώς προκειμένου να εξελίξουμε πιο πολύ το πεδίο μας ανακαλύπτουμε τρόπους για το πώς να συνδέουμε πολλά γνωστικά αντικείμενα μαζί».
- Τι ακριβώς περιγράφει η έρευνα για την οποία βραβευθήκατε από την Ακαδημία Αθηνών;
«Με πολύ απλά λόγια, περιγράφει μια νέα μέθοδο για τη μέτρηση των παραμορφώσεων σε κατασκευές. Π.χ. όταν ένα κτίριο παραμορφώνεται μετά από έναν σεισμό, όταν το φτερό του αεροπλάνου λυγίζει. Είναι εξαιρετικής σημασία το να γνωρίζουμε τα ακριβή όρια κάθε υλικού, ακόμα και σε ακραίες συνθήκες όπως αυτές που συναντάμε σε μια φυσική καταστροφή, ή στο βυθό και το διάστημα. Στη δική μας μέθοδο αξιοποιούμε την τεχνολογία των ψηφιακών καμερών».
- Η Επιστήμη των Υλικών αποτελεί πεδίο ιδιαίτερης προσοχής τις τελευταίες 2 δεκαετίες. Μπορείτε να μας πείτε μερικά από τα επιτεύγματά της;
«Δε θα αναφερθώ στις έρευνες που διεξάγουμε σε συνεργασία με το NRL, που είναι σαφώς πολύ εστιασμένες, αλλά θα μιλήσω για αυτά που κάθε πολίτης μεγάλης πόλης μπορεί να εκτιμήσει: η Επιστήμη των Υλικών μας επέτρεψε να μορφοποιήσουμε σημαντικά δομικά υλικά, όπως τον χάλυβα, τα πλαστικά, το ξύλο, το σκυρόδεμα σε μορφές πολύ πιο ανθεκτικές και τελικά χρήσιμες.
Αναλογιστείτε μόνο τα εξής: Επί πολλούς αιώνες τα πλοία, λόγω των περιορισμών που έφερναν τα ξύλα, μπορούσαν να φθάνουν έως τα 100 μέτρα μήκος, ενώ η χωρητικότητά τους δεν ξεπερνούσε τους 3.000 τόνους. Σήμερα, είμαστε σε θέση να κατασκευάσουμε πλοία με μήκος 500 μέτρων και χωρητικότητας 500.000 τόνων!
Μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα το τσιμέντο, αν και είχε ανακαλυφθεί πολλούς αιώνες πριν, παρείχε ασφάλεια στην ανοικοδόμηση κτιρίων μέχρι 10 ορόφους. Σήμερα, κατασκευάζουμε ουρανοξύστες με 160 ορόφους.
Αντίστοιχα ποιοτικά άλματα έχουν γίνει και στον χάλυβα. Τα νέα κράματα τον καθιστούν ακόμα και 30 φορές πιο ανθεκτικό».
- Η Επιστήμη των Υλικών καλλιεργείται στην Ελλάδα;
«Φυσικά! Θα έπρεπε να είναι σε όλους γνωστό ότι η χώρα μας μετέχει εδώ και πολλά χρόνια στο δυναμικό αυτό πεδίο. Ειδικά το Μετσόβιο πολυτεχνείο μέχρι πριν από λίγα χρόνια θεωρείτο από τα κορυφαία παγκοσμίως. Εξίσου καλή δουλειά, θεωρώ ότι, γίνεται και, στο παν. Θεσσαλονίκης, στο παν. Πάτρας και το πολυτεχνείο της Ξάνθης».
ΠΗΓΗ: goodnews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου