"ΦΩΝΗ" : Μιγκίνγκο: η ζωή σε μια παράγκα!

Στο πιο πυκνοκατοικημένο νησί του κόσμου όλοι οι καλοί χωράνε...

....αλλά δεν ξέρουν τι σημαίνει προφυλακτικό).

Το Μιγκίνγκο είναι μια μικροσκοπική βραχονησίδα στην Λίμνη Βικτωρία που εδώ και χρόνια δεν έχει ξεκαθαριστεί σε ποια χώρα ανήκει, η Ουγκάντα και η Κένυα την διεκδικούν με λύσσα σε μια διαμάχη χωρίς αποτέλεσμα.
Το νησάκι που είναι ένας σωρός από βράχια μέσα στο νερό με μέγεθος όσο μισό γήπεδο, μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 90 ήταν ακατοίκητο, όπως ήταν -και εξακολουθεί να είναι- και το διπλανό του (διπλάσιο σε μέγεθος) νησάκι, το Ουτζίνγκο.

Το 1991 δύο Κενυάτες ψαράδες έδιωξαν τα φίδια και τα πουλιά που ζούσαν ανάμεσα στα βράχια, εγκαταστάθηκαν εκεί σε μία παράγκα, άρχισαν να πιάνουν μεγάλες ποσότητες από πέρκες του Νείλου, το εκμυστηρεύτηκαν στους φίλους τους και γρήγορα άρχισαν να φτάνουν στο νησί κι άλλοι γνωστοί τους ψαράδες. Μέσα σε μερικές μέρες βρέθηκαν πάνω στο νησί 60 νοματαίοι. Από στόμα σε στόμα μαθεύτηκε ότι τα νερά γύρω από το νησί ήταν γεμάτα ψάρια και τους επόμενους μήνες το Μιγκίνγκο γέμισε από παράγκες φτιαγμένες πάνω στα βράχια, κάνοντας το νησί το πιο πυκνοκατοικημένο νησί του κόσμου. Ψαράδες από την Κένυα, την Ουγκάντα και την Τανζανία, μόνοι ή με τις οικογένειές τους έφτιαξαν κατοικίες, ξενοδοχεία, 5 μπαρ, φαρμακείο, ένα ινστιτούτο αισθητικής και αρκετά μπουρδέλα. Όλα από ξύλα και κομμάτια τσίγκου. Το ψάρεμα και το εμπόριο των ψαριών μετέτρεψαν πολύ γρήγορα το νησί σε κομβικό σημείο με αρκετό πλούτο. Μπορεί οι συνθήκες ζωής των κατοίκων να ήταν άθλιες, αλλά το μεροκάματο ήταν τρεις ή τέσσερις φορές μεγαλύτερο από το μέσο μηνιάτικο σε άλλες περιοχές της Ανατολικής Αφρικής. Μπορούσαν να βγάλουν μέχρι και 300 δολάρια την ημέρα μόνο από τις πέρκες. Πάνω από 100 βάρκες φέρνουν ψάρια στο νησί κάθε πρωί για να τα ζυγίσουν και να τα πουλήσουν στους εμπόρους, τα οποία εξάγονται στις χώρες της Ευρώπης και είναι βασική πηγή πλούτου για τις οικονομίες τριών χωρών: της Ουγκάντας, της Κένυας και της Τανζανίας.

Το ασήμαντο μέχρι τότε νησάκι έγινε ξαφνικά περιζήτητο και άρχισαν να το διεκδικούν και η Ουγκάντα και η Κένυα. Μέχρι τότε γεωγραφικά ανήκε στην Κένυα, αλλά το 2009 η κυβέρνηση της Ουγκάντας ισχυρίστηκε ότι είναι στα δικά τους χωρικά ύδατα, οπότε είναι παράνομο να ψαρεύουν εκεί οι Κενυάτες.

Στη συνέχεια έγινε χαμός, πειρατές άρχισαν να κλέβουν ψάρια, λεφτά και μηχανές από τους ψαράδες κι η Ουγκάντα έστειλε αστυνομία να τους φυλάει η οποία σήκωσε την σημαία της Ουγκάντας στο νησί και έγινε το αφεντικό με το ζόρι. Επέβαλλε φόρους, έκανε κατάσχεση περιουσίας -στους Κενυάτες- και τους ζητούσε άδεια για να ψαρεύουν στο νησί.

Ο παράδεισος της παράγκας έγινε κόλαση και το θέμα της ιδιοκτησίας εξακολουθεί να είναι άλυτο, αλλά η ζωή στο νησί συνεχίζεται με πολύ ποτό και σεξ. Πάρα πολύ σεξ.