Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΚΑΙ ΠΟΛΥΠΛΗΘΕΣΤΕΡΗ ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ ΧΡΟΝΩΝ

Η πεζοπορία στο Μαγκλαβά είναι πλέον θεσμός

● Γράφει ο Παναγιώτης Ανδριανόπουλος

(Εφόρου Πεζοπορίας Σ.Π.Ο.Κ. «Ευκλής»)

Αν κάποιος μου έλεγε, πριν από 4 περίπου μήνες, ότι σήμερα θα έγραφα ένα τέτοιο άρθρο και μάλιστα με αυτόν τον τίτλο, θα αδυνατούσα να τον πιστέψω, ίσως και να μην καταλάβαινα τι ακριβώς εννοούσε.

Και λέω πριν από 4 μήνες, γιατί τότε μου πρωτοτηλεφώνησε ο κ. Νίκος Κισκήρας, προκειμένου να με βολιδοσκοπήσει για τη συμμετοχή του Συλλόγου Πεζοπόρων Ορειβατών Καλαμάτας (Σ.Π.Ο.Κ) «Ευκλής» στην πεζοπορία στο Μαγκλαβά. Έχοντας απλώς ακούσει κάποια πράγματα γι’ αυτή, δέχτηκα ευχαρίστως, αλλά επ’ ουδενί δεν μπορούσα να φανταστώ την τεράστια επιτυχία της και την υπέροχη εμπειρία της περασμένης Κυριακής.

Ξεκινώντας με λεωφορεία από την Καλαμάτα, τα περίχωρά της και από Καζάρμα, δεκάδες άτομα μέσω των συλλόγων τους ή με τις παρέες και τις οικογένειές τους, έφτασαν στο χωριό Βλαχόπουλο, όπου ήταν το σημείο αφετηρίας. Ο ενθουσιασμός ήταν διάχυτος εξ’ αρχής-η μόνη απειλή που διαφαινόταν στον ορίζοντα ήταν ο άστατος καιρός.

Ύστερα από την καθιερωμένη ομαδική φωτογράφιση και για μια περίπου ώρα, περπατήσαμε μέσα στο καταπράσινο τοπίο, την ανηφορική διαδρομή μέχρι το εκκλησάκι της Παναγίτσας, όπου πραγματοποιήσαμε την πρώτη στάση μας. Ευκαιρία για ξεκούραση, φωτογραφίες, κολατσιό και καταπληκτικά λαλάγγια, τα οποία μας προσέφεραν οι φιλόξενες γυναίκες του Συλλόγου Γυναικών Βλαχόπουλου.  Από το σημείο αυτό και κυρίως από το παρατηρητήριο λίγα μέτρα πιο ψηλά, είχαμε καταπληκτική θέα προς Ιόνιο Πέλαγος, Πύλο, Μεθώνη, Κορώνη και όλα τα χωριά της Πυλιακής πεδιάδας.

Ξεκινώντας πάλι το περπάτημα, κατηφορίζοντας αυτήν τη φορά, αφού διασχίσαμε και ένα πανέμορφο πυκνόφυτο μονοπάτι, φτάσαμε στο ιστορικό εκκλησάκι του Αγίου Αντωνίου, το οποίο μέχρι πριν λίγα χρόνια ήταν ερειπωμένο και κρυμμένο μέσα στη λογγώδη βλάστηση. Το ότι είναι επισκέψιμο εδώ και τέσσερα χρόνια, οφείλεται στην πρωτοβουλία και στις άοκνες προσπάθειες του κ. Κισκήρα. Στο εκκλησάκι έγινε τρισάγιο υπέρ των ηρωικών πεσόντων στις μάχες α) του Κρεμμυδίου ενάντια στον Ιμπραήμ Πασά (7 Απριλίου 1825) και β) της εξέγερσης των ντόπιων ενάντια στην άδικη και δυσβάσταχτη φορολογία της Βαυαροκρατίας (6 Αυγούστου 1838).

Κατά την παραμονή μας στο χώρο η κυρία Κισκήρα Φωτεινή από την επιτροπή ποιότητα ζωής του Δήμου Πύλου-Νέστορος μας μοίρασε διάφορα γλυκίσματα (λουκουμάκια και κουλουράκια).

Συνεχίζοντας την πεζοπορία μας, διασχίσαμε τους ανθισμένους αγρούς, απολαμβάνοντας την απαράμιλλη ομορφιά της μεσσηνιακής άνοιξης. Τα χρώματα μοναδικά, οι ευωδιές ξεχωριστές! Ο μόνος παράγοντας που αποσπούσε την προσοχή μας από την πανέμορφη φύση, ήταν ο φορτωμένος με σύννεφα ουρανός. Ήταν δύο-τρεις φορές που ξεκίνησε να ψιχαλίζει και οι περισσότεροι πιστέψαμε, ότι είναι θέμα λεπτών η μπόρα. Σταθήκαμε ωστόσο τυχεροί όπως πολύ εύστοχα είπε ο κ. Κισκήρας, βοήθησαν όλοι οι Άγιοι και η βροχή κάθε φορά σταματούσε.

Λίγο προτού φτάσουμε στο χωριό Φουρτζή άκουσα διάφορους να λένε, ότι θα διασχίσουμε και το «τούνελ». Άλλο και πάλι τούτο είπα μέσα μου. Τι εννοούν άραγε; Δεν χρειάστηκε, όμως να περάσει πολύ ώρα και η απορία μου λύθηκε. Το «τούνελ» ήταν ένα πυκνόφυτο μονοπάτι της διαδρομής περίτεχνα καθαρισμένο, ώστε πάνω από το κεφάλι μας τα κλαδιά να σχηματίζουν μια φυσική αψίδα, προσφέροντάς μας μια μοναδική αίσθηση.

Αφού διασχίσαμε και το χωριό Φουρτζή, φτάσαμε στη Φουρτζόβρυση και στο εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου. Εκεί, οι γενναίοι μαχητές της κουτάλας Στάθης και Βασίλης μας παρέθεσαν ένα γευστικότατο νηστίσιμο γεύμα κάτω από τα πλατάνια της Φουρτζόβρυσης, πλαισιωμένο από τους ήχους του μπουζουκιού του κ. Μπάκα. Τελευταία πράξη της εξόρμησης η επίσκεψή μας στους κοντινούς θολωτούς τάφους των Καμινίων, οι οποίοι, δέον να σημειωθεί, φτιάχτηκαν 100 περίπου χρόνια πριν το βασίλειο του Νέστορα, καταδεικνύοντας τη μακραίωνη ανθρώπινη παρουσία στην περιοχή. Εν συνεχεία, επιβιβαστήκαμε στα λεωφορεία για την επιστροφή μας, ανανεώνοντας το ραντεβού μας για του χρόνου.

Κλείνοντας το παραπάνω κείμενο από την εμπειρία της Κυριακάτικης εξόρμησης στο Μαγκλαβά, θα ήθελα να συγχαρώ και να ευχαριστήσω θερμά, όλους όσους συνέβαλαν στην άψογη οργάνωση και υπέροχη φιλοξενία. Πολλά συγχαρητήρια σε όλους τους συλλόγους, φορείς, αλλά και μεμονωμένους ανθρώπους, που πήραν μέρος και στήριξαν με την παρουσία και τον ενθουσιασμό τους την πεζοπορία αυτή.

Κατά γενική ομολογία ήταν η καλύτερη και πολυπληθέστερη εν συγκρίσει με αυτές των προηγούμενων ετών. Αποτελεί απτό παράδειγμα του τι μπορεί να προσφέρει η πρωτοβουλία μεμονωμένων απλών ανθρώπων, εν προκειμένω του κ. Νίκου Κισκήρα, ο οποίος είναι ο εμπνευστής και η ψυχή αυτής της πεζοπορίας. Αλλά και του τι μπορεί να προσφέρει η συντονισμένη και από κοινού κινητοποίηση συλλόγων και φορέων του τόπου μας. Τα αποτελέσματα ξεπέρασαν τις προσδοκίες όλων μας.

Γι’ αυτό και ο τίτλος του ανά χείρας άρθρου ανταποκρίνεται πλήρως, όχι μόνο στο τι έγινε, αλλά και στο τι θ’ ακολουθήσει τα επόμενα χρόνια.