“Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται”, από το ΜΕΘ
ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ημέρα παραστάσεων σήμερα του συγκινητικού έργου
του Νίκου Καζαντζάκη “Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται”, που ανεβάζει το Μεσσηνιακό
Ερασιτεχνικό Θέατρο με μεγάλη επιτυχία από την περασμένη Δευτέρα κάθε βράδυ στο
Κάστρο Καλαμάτας στις 9.30 το βράδυ.
Ο πολυπρόσωπος ερασιτεχνικός θίασος στέκεται στο ύψος του έργου και στο ύψος της δικής του επιτυχημένης πορείας όλα αυτά τα χρόνια και παρουσιάζει το συγκλονιστικό δράμα του Νίκου Καζαντζάκη με μεγάλη σοβαρότητα και μέτρο.
Η σκηνοθεσία του Αλέξανδρου Κοέν είναι μετρημένη και ευρηματική. Πανέμορφα και ιδιαίτερα λειτουργικά είναι τα σκηνικά των Βασίλη και Δημήτρη Μπιτσώνη (κατασκευή) και Βενετσάνου Μπαλόπουλου (σχεδιασμός -ζωγραφική), οι φωτισμοί των Χρήστου και Γιώργου Νικολόπουλου είναι υποβλητικοί και ατμοσφαιρικοί, ενώ οι ερασιτέχνες ηθοποιοί βάζουν τα δυνατά τους να είναι ισάξιοι επαγγελματιών και τα καταφέρνουν!
Ιδιαίτερη μνεία θα ήθελα να κάνω για τα κοστούμια της Γιολάντας και της Μαρίας Παπαδοπούλου που είναι πολύ καλοφτιαγμένα και αντικατοπτρίζουν την εποχή και τον τόπο στα οποία αναφέρονται. Η επιλογή της μουσικής επίσης είναι πολύ προσεγμένη και παρότι καμμια φορά δεν προσέχουμε τέτοιες λεπτομέρειες, οι κομμώσεις της Ρούλας Κουτσοπέτρου συμπληρώνουν και τελειοποιούν την εικόνα, δικαιώνοντας και τους κόπους όλων των υπόλοιπων συντελεστών και τεχνικών της παράστασης.
Τα σκηνικά και τα κοστούμια σχεδίασε ο Βενετσάνος Μπαλόπουλος και βοηθοί σκηνοθέτες ήταν οι Γωγώ Μπελογιάννη και Μαρία Θεοδωρακάκου. Μπράβο σε όλους τους συντελεστές της παράστασης που με το μεράκι τους συγκίνησαν το κοινό της Καλαμάτας με ένα ποιοτικό και επίκαιρο έργο όλες αυτές τις μέρες.
Και για το τέλος ας κρατήσουμε τα λόγια του αγά που είτε είναι 1922, είτε 1954, είτε 2015 είναι πάντα θλιβερά επίκαιρα: «Είναι Ρωμιοί και θ’ αρπαχτούνε»...
Υ.Γ. 1: Εξαιρετική ήταν η επιλογή της φωτογραφίας για την αφίσα και το εξώφυλλο του προγράμματος με το τετράχρονο κορίτσι από την Συρία που σηκώνει τα χέρια ψηλά μπροστά από την κάμερα φωτορεπόρτερ νομίζοντας ότι είναι όπλο. Περιστατικό που συνέβη λίγους μήνες πριν. Συγχαρητήρια σε όποιον επέλεξε τη φωτογραφία για να δηλώσει ότι ο “Χριστός ξανασταυρώνεται” στην εποχή μας κάθε μέρα και σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη…
Υ.Γ. 2: Λόγω χώρου (μειωμένου) δεν μπορούμε να αναφερθούμε σε περισσότερα πράγματα αυτή τη στιγμή, κρατάμε όμως για αργότερα το θέμα του τσιγάρου μέσα στον χώρο του θεάτρου (ναι, ναι, κατά τη διάρκεια της παράστασης), της ζέστης (σχετικά με τα παράπονα κάποιων που το Φεστιβάλ Χορού “λείπει” φέτος από το Κάστρο –δηλαδή ξοδεύτηκαν τόσες κατοσταριές χιλιάρικα για το Μέγαρο και θα πηγαίνουμε στο Κάστρο που ζεματάει να ξεχεριαζόμαστε με τις βεντάλιες και να παθαίνουμε αποπληξία, καθώς και για το κενό που άφησε το γκρέμισμα του ελαιοτριβείου έξω από το Κάστρο, κενό που έγινε (όπως καταλαβαίνετε) πάρκινγκ! (Τί καλαισθησία!...)
Γι’ αυτά και άλλα πολλά θα επανέλθουμε μέσα στις επόμενες ημέρες που αναμένεται και η επιστροφή του συναδέλφου Θανάση Παντέ, ο οποίος αναρρώνει με γοργούς ρυθμούς και θα επανέλθει σαφώς δριμύτερος!
Ο πολυπρόσωπος ερασιτεχνικός θίασος στέκεται στο ύψος του έργου και στο ύψος της δικής του επιτυχημένης πορείας όλα αυτά τα χρόνια και παρουσιάζει το συγκλονιστικό δράμα του Νίκου Καζαντζάκη με μεγάλη σοβαρότητα και μέτρο.
Η σκηνοθεσία του Αλέξανδρου Κοέν είναι μετρημένη και ευρηματική. Πανέμορφα και ιδιαίτερα λειτουργικά είναι τα σκηνικά των Βασίλη και Δημήτρη Μπιτσώνη (κατασκευή) και Βενετσάνου Μπαλόπουλου (σχεδιασμός -ζωγραφική), οι φωτισμοί των Χρήστου και Γιώργου Νικολόπουλου είναι υποβλητικοί και ατμοσφαιρικοί, ενώ οι ερασιτέχνες ηθοποιοί βάζουν τα δυνατά τους να είναι ισάξιοι επαγγελματιών και τα καταφέρνουν!
Ιδιαίτερη μνεία θα ήθελα να κάνω για τα κοστούμια της Γιολάντας και της Μαρίας Παπαδοπούλου που είναι πολύ καλοφτιαγμένα και αντικατοπτρίζουν την εποχή και τον τόπο στα οποία αναφέρονται. Η επιλογή της μουσικής επίσης είναι πολύ προσεγμένη και παρότι καμμια φορά δεν προσέχουμε τέτοιες λεπτομέρειες, οι κομμώσεις της Ρούλας Κουτσοπέτρου συμπληρώνουν και τελειοποιούν την εικόνα, δικαιώνοντας και τους κόπους όλων των υπόλοιπων συντελεστών και τεχνικών της παράστασης.
Τα σκηνικά και τα κοστούμια σχεδίασε ο Βενετσάνος Μπαλόπουλος και βοηθοί σκηνοθέτες ήταν οι Γωγώ Μπελογιάννη και Μαρία Θεοδωρακάκου. Μπράβο σε όλους τους συντελεστές της παράστασης που με το μεράκι τους συγκίνησαν το κοινό της Καλαμάτας με ένα ποιοτικό και επίκαιρο έργο όλες αυτές τις μέρες.
Και για το τέλος ας κρατήσουμε τα λόγια του αγά που είτε είναι 1922, είτε 1954, είτε 2015 είναι πάντα θλιβερά επίκαιρα: «Είναι Ρωμιοί και θ’ αρπαχτούνε»...
Υ.Γ. 1: Εξαιρετική ήταν η επιλογή της φωτογραφίας για την αφίσα και το εξώφυλλο του προγράμματος με το τετράχρονο κορίτσι από την Συρία που σηκώνει τα χέρια ψηλά μπροστά από την κάμερα φωτορεπόρτερ νομίζοντας ότι είναι όπλο. Περιστατικό που συνέβη λίγους μήνες πριν. Συγχαρητήρια σε όποιον επέλεξε τη φωτογραφία για να δηλώσει ότι ο “Χριστός ξανασταυρώνεται” στην εποχή μας κάθε μέρα και σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη…
Υ.Γ. 2: Λόγω χώρου (μειωμένου) δεν μπορούμε να αναφερθούμε σε περισσότερα πράγματα αυτή τη στιγμή, κρατάμε όμως για αργότερα το θέμα του τσιγάρου μέσα στον χώρο του θεάτρου (ναι, ναι, κατά τη διάρκεια της παράστασης), της ζέστης (σχετικά με τα παράπονα κάποιων που το Φεστιβάλ Χορού “λείπει” φέτος από το Κάστρο –δηλαδή ξοδεύτηκαν τόσες κατοσταριές χιλιάρικα για το Μέγαρο και θα πηγαίνουμε στο Κάστρο που ζεματάει να ξεχεριαζόμαστε με τις βεντάλιες και να παθαίνουμε αποπληξία, καθώς και για το κενό που άφησε το γκρέμισμα του ελαιοτριβείου έξω από το Κάστρο, κενό που έγινε (όπως καταλαβαίνετε) πάρκινγκ! (Τί καλαισθησία!...)
Γι’ αυτά και άλλα πολλά θα επανέλθουμε μέσα στις επόμενες ημέρες που αναμένεται και η επιστροφή του συναδέλφου Θανάση Παντέ, ο οποίος αναρρώνει με γοργούς ρυθμούς και θα επανέλθει σαφώς δριμύτερος!
ΑΦΡΟΔΙΤΗ
ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου