Ματς ζωής ή θανάτου με Αργυρούπολη!
ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ: «Ο ΣΤΟΧΟΣ ΧΑΝΕΤΑΙ ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΗΤΤΑΣ… Η ΖΩΝΤΑΝΕΥΕΙ ΜΕ ΕΝΑ ΚΑΘΑΡΟ ΤΡΙΠΟΝΤΟ»
Ματς φωτιά. Κρίσιμο όσο κανένα! Ένα παιχνίδι που θα
καθορίσει το «αύριο» του Ακρίτα στην Α2 Εθνική ανδρών. Παιχνίδι στο οποίο ο
έμπειρος ακραίος Μιχάλης Μητρόπουλος θεωρεί πως θα κριθούν όλα!
«Ο στόχος χάνεται σε περίπτωση ήττας… ή ζωντανεύει με ένα
καθαρό τρίποντο. Μια καθαρή νίκη ζωντανεύει με έντονα χρώματα την πιθανότητα
παραμονής και μας βάζει πλέον επί ίσοις όροις με τους υπόλοιπους…» δήλωσε στη
«Φ» ο ακραίος του καλαματιανού σωματείου, Μιχάλης Μητρόπουλος.
Για το ματς αυτό εκτός δράσης είναι ο τραυματίας Γιάννης
Πράττης, ο Γιώργος Κουλιέρης δεν θα είναι λίμπερο, θέση την οποία θα φανεί την
ώρα του αγώνα ποιος θα καλύψει. Στο συγκεκριμένο ματς πιθανόν να σταματήσει και
ο Μιχάλης Μητρόπουλος καθώς έχει προγραμματισμένη επέμβαση. Πιθανό ωστόσο στο
αυριανό ματς με την Αργυρούπολη μια ..έκπληξη στο ρόστερ!
Η απειρία και το ερασιτεχνικό
πλαίσιο λειτουργίας
Παράλληλα, ο εκρηκτικός κι έμπειρος Μιχάλης Μητρόπουλος
προέβη σε έναν μίνι απολογισμό της έως τώρα πορείας της ομάδας του, από την
οποία φαίνεται πως έχει και ορισμένες πικρές …αναμνήσεις!
Εκ πρώτης, χρησιμοποίησε μια φράση του προπονητή του,
Γιώργου Κουλιέρη: «Πήραμε αυτό που μας αξίζει» και στη συνέχεια εξηγεί πως η
ομάδα του έφτασε κοντά στο φινάλε του α΄ γύρου να είναι τελευταία και με τον
κίνδυνο υποβιβασμού να της χτυπά την πόρτα!
«Θα μπορούσαμε να έχουμε έναν ή δυο βαθμούς παραπάνω, χάσαμε
όμως εντός με Αμαλιάδα με την οποία ωστόσο δείξαμε καλό πρόσωπο και πως
ελέγχαμε σε έναν βαθμό το ματς. Όπως και με την Ολυμπιάδα, όπου παρόλο παίξαμε
πάρα πολύ καλά, το ματς κρίθηκε στις λεπτομέρειες. Αυτό ήταν και το πρώτο
παιχνίδι, όπου επανήλθα εγώ στην ομάδα κι ακόμη φάνηκε πως δεν ήμασταν τόσο
έτοιμοι και δεμένοι.
Συνολικά όμως ίσως να είχαμε έναν, δυο ή και τρεις
περισσότερους βαθμούς από τους σημερινούς και να ήμασταν μες το γκρουπ
παραμονής!»
Η απειρία και το ερασιτεχνικό πλαίσιο λειτουργίας του
σωματείου που στα τρία μόλις χρόνια λειτουργίας του κατόρθωσε να ανεβεί έστω
και χάρη στην απόσυρση του Ερμή, αποτελεί ταυτόχρονα επίτευγμα και ντισαβαντάζ!
«Αυτό οφείλεται κατά αποκλειστικότητα στον Κώστα Κουτράκη.
Έχει δώσει ψυχή και σώμα στην ανδρική του Ακρίτα. Εάν δεν υπήρχε αυτός δεν θα
υπήρχε η ομάδα. Η οικονομική βοήθεια και η παρουσία του είναι το Α και Ω
διοικητικά στο να στηθεί και να λειτουργήσει αυτό το τμήμα. Κι αυτό που
κατάφερε είναι «άθλος» έστω και εάν η άνοδος ήλθε έμμεσα, από «σπόντα», να μην
κερδίσαμε δηλαδή την άνοδο αλλά να επωφεληθήκαμε από την απόσυρση του Ερμή. Εάν
αναλύσουμε όμως το μπαράζ ανόδου με την ΕΑΠ, τότε πραγματικά θα δούμε πως
έπαιζαν δυο ισάξιες ομάδες, ήταν μικρές οι διαφορές μας και το αντίστροφο
σενάριο ήταν εξίσου πιθανό!»
Σημαντική ήταν και η απουσία του Μάνου Ξενάκη. «Ο Μάνος μας
έχει κοστίσει στη μέχρι τώρα πορεία. Η βοήθειά του είναι πολύτιμη και εννοείται
ότι μόνο και μόνο με το όνομα του, δίνει ξεχωριστεί πνοή και αίγλη, διαφορετική
σιγουριά αν θέλεις στους συμπαίκτες του και βοήθεια (και σε μένα). Δεν είναι
τυχαίο ότι στον χώρο του βόλεϊ είναι γεννημένος πρωταθλητής!»
Από κει και πέρα και σε ό,τι αφορά την ομάδα, είπε: «Είναι
μια ομάδα που λειτουργεί ερασιτεχνικά. Κακά τα ψέματα… από τον τρόπο
προπόνησης, έως τις ώρες και μέρες. Δεν γίνεται να τα κάνεις λίγο πιο επαγγελματικά
ή λίγο καλύτερα, διότι όλοι έχουμε επαγγελματικές υποχρεώσεις που είναι σε προτεραιότητα.
Μια ερασιτεχνική ομάδα στην Α2, χωρίς εμπειρία είναι πάρα πολύ δύσκολο να την
διαχειριστεί και να βγάλει το καλύτερο πρόσωπο.
Θεωρώ σημαντικό και απόλυτα δικαιολογημένο το γεγονός πως
φτάνουμε στο τέλος α΄ γύρου και είναι ζωντανό το όνειρο παραμονής.
Παλεύουμε με ομάδες όπως οι Αμαλιάδα, Ερυθραία και «Καλαμάτα
’80» πιο έμπειρες. Εάν την ομάδα τη δούμε ατομικά. Τότε ναι μπορούσαμε
περισσότερα. Συνολικά …ίσως λίγο παραπάνω. Αλλά δεν μπορώ να κρίνουμε και να
κατακρίνουμε κανέναν. Εάν λειτουργήσουμε σωστά, τότε έχουμε παίκτες με προσόντα
να παίξουν πολύ ψηλότερα. Οι συνθήκες δεν τους το επιτρέπουν!
Πρωτάθλημα πολλών ταχυτήτων
Η φετινή Α2 και ειδικότερα ο Β΄ όμιλος, είναι δίχως
αμφιβολία ο πιο δύσκολος. Ο πήχης ανέβηκε από ψηλά ψηλότερα και πλέον κάνει
αισθητή την δυναμική κάθε ομάδας.
Το σίγουρο είναι πως σε ό,τι αφορά την παραμονή όλοι θα το
παλέψουν με νύχια και με δόντια, γιατί στο θέμα της ανόδου τα πράγματα λίγο
πολύ έχουν πια ξεκαθαρίσει.
«Στο πρωτάθλημα αυτό δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει! Έχει
μεγάλη απόκλιση η ίδια ομάδα από αγώνα σε αγώνα» εξηγεί ο Μιχάλης και συνεχεία
μιλά για τα ματς που η ομάδα του θέλει και πρέπει να χτυπήσει: «Την Ερυθραία
που κερδίσαμε εντός, θεωρώ πως και εκτός έδρα μπορούμε να την χτυπήσουμε. Όλα
βασίζονται στη δική μας απόδοση. Πρόκειται επίσης για ομάδα σκαμπανεβάσματα
όπως εμείς.
Θεωρώ το ματς με την Ολυμπιάδα (εντός) πως έχουμε αρκετές
πιθανότητες να το κερδίσουμε, εάν βεβαίως εμφανιστούμε εμείς καλά.
Μέσα και έξω με την Αργυρούπολη θα πρέπει να κερδίσουμε.
Είναι από τα παιχνίδια που οπωσδήποτε θέλεις να κερδίσεις. Είναι οι τέσσερις
ομάδες που έχουν ξεχωρίσει για την άνοδο (πρώτη βλέπω την Κύζικο και δεύτερο
τον Εθνικό), από τις θέσεις όμως 5 έως 8 όλα αλλάζουν. Βάζω την «Καλαμάτα’80»
στο πάνω γκρουπ.
Το πρωτάθλημα έχει τρία επίπεδα. Εμείς, η Αργυρούπολη, η
Ερυθραία και η Αμαλιάδα είμαστε οι πιο αδύναμοι της κατηγορίας…»
Αναφέρθηκε, επίσης, στο επερχόμενο ματς με την «Καλαμάτα
’80», παιχνίδι που θα ολοκληρώσει τον α΄ γύρο: «Στο ματς με την «Καλαμάτα ’80»,
το οποίο -εντός και εκτός- είναι δυο τοπικά ντέρμπι. Έχει κίνητρο και για τις
δυο ομάδες, είτε ο ένας είναι πρώτος ο άλλος τελευταίος, παρότι στα μεταξύ
ματς, φαβορί είναι η «Καλαμάτα ’80». Κίνητρο γιατί ως αθλητές και φίλοι εκτός
γηπέδων, υπάρχει πάντοτε η διάθεση γεια πείραγμα!» όσο για τον τρόπο με τον
οποίο ένας αθλητής να διαχειριστεί ντέρμπι τοπικού χαρακτήρα είπε: «Είναι
συνήθεια! Πάντα θέλεις να κερδίσεις κάποιον που αν μη τι άλλο τον σέβεσαι για
να κάνεις παρέα κι πέρα από το αγωνιστικό και εξωαγωνιστικό, ποιος θα πειράξει
ποιον!!!»
Κεφάλαιο… Διαιτησία!
Ο Μιχάλης Μητρόπουλος δεν δίστασε να μιλήσει για το μεγάλο
κεφάλαιο: Διαιτησία! Εφέτος η ομάδα του έχει εκφράσει παράπονα για την
διαιτησία όχι μόνο σε εντός αλλά και σε εκτός έδρας παιχνίδια. Καθοριστικές;
Μπορεί ναι μπορεί και όχι! Ποτέ δεν μπορεί να έχει την ευθύνη μόνο ο ένας.
Πολλές φορές όμως αναδεικνύεται σε πρωταγωνιστή που δημιουργεί τους
απρογραμμάτιστους παράγοντες που πιθανόν να κάνουν την διαφορά…
«Το κομμάτι της διαιτησίας είναι κάτι που από την αρχή δεν
θα έπρεπε να μας απασχολεί. Εμάς η δουλειά μας είναι να μπούμε στο γήπεδο και
να παίξουμε» είπε και συνέχισε: «Δεν θεωρώ ότι έχουμε γίνει τραγικά εγκλήματα!
Γιατί στο έγκλημα δεν υπάρχει λάθος!
Όπως όλοι και οι διαιτητές είναι άνθρωποι και κάνουν λάθη,
όπως κι εμείς, είμαστε αθλητές και κάνουμε λάθη!
Οφείλουμε σαν αθλητές να μην δίνουμε σημασία στα λάθη των διαιτητών
κι εκείνοι να μη δίνουν σημασία στα παραπανήσια κάποιες φορές νεύρα που έχουμε την
ώρα εκείνη του αγώνα, οπότε είμαστε κάπως πιο ευέξαπτοι και ευερέθιστοι.»
Αρκετές φορές φέτος ο Ακρίτας εξέφρασε παράπονα σε εντός
έδρας παιχνίδια για τα σφυρίγματα της διαιτησίας, ο ίδιος μάλιστα ο Μητρόπουλος
υπήρξε διαμαρτυρόμενος και επ’ αυτού εξήγησε πως όταν πέφτεις σε αυτό το
«τριπάκι» χάνεις το νόημα!
«Αν μας έχουν στερήσει ή όχι βαθμούς; Δεν θα σταθώ σε αυτό,
γιατί από μόνοι μας έχουμε στερήσει πολλά παραπάνω πράγματα από τους εαυτούς
μας εάν δηλαδή, υποθετικά, οι διαιτητές μας έχουν στερήσει 1 βαθμό, εμείς έχουμε
στερήσει 10 από τον εαυτό μας!
Όσο μπαίνουμε στο «τριπάκι» της διαιτησίας ξεχνάμε το νόημα
που είναι η απόδοση, και βρίσκουμε δικαιολογίες. Μπορεί κάποιες ομάδες σε
κάποιες έδρες να έχουν βοηθηθεί πολύ παραπάνω, αλλά δεν πιστεύω ότι η διαιτησία
έχει συμβάλει στην φετινή πορεία.
Αυτό που ισχύει γενικότερα στον αθλητισμό είναι πως κάθε
ομάδα παίζει εκτός εναντίον 8… Εναντίον 8 όμως παίζουν και οι δυο ομάδες!
Λιγόστεψε ο κόσμος στις κερκίδες!
Η προσέλευση του κόσμου φέτος στο κλειστό της παραλίας δεν
είναι όπως πέρυσι. Αντιθέτως φθίνει, κι αυτό είναι λυπηρό. Όχι γιατί δεν
προτιμά το όμορφο άθλημα της πετοσφαίρισης, αλλά γιατί δεν βρίσκει κίνητρο να
αφήσει τον καναπέ ή τις άλλες κερκίδες αν θέλετε, επιλέγοντας εκείνη του
κλειστού σταδίου της πόλης, που παραδοσιακά αποτελεί τον «οίκο» της
καλαματιανής πετοσφαίρισης.
Σε αυτό φαίνεται πως έχει συμβάλει αρνητικά, η έλλειψη
στόχου!
«Περίμενα λίγο περισσότερο κόσμος φέτος στο γήπεδο όχι μόνο
να στηρίξει τη δική μας ομάδα, αλλά γενικότερα, επειδή μου αρέσει να παρακολουθώ
όλες τις ομάδες, παρατηρώ φέτος πως ο κόσμος
έχει απομακρυνθεί λίγο. Δεν είναι το ίδιο με πέρυσι» είπε ο έμπειρος ακραίος
και εξηγεί πως σε αυτό οφείλεται η έλλειψη του σωστού κίνητρου:
«Είναι Φυσιολογικό! Ο κόσμος θέλει κίνητρο. Όχι παραμονής
όπως είναι το δικό μας. Θέλει μια ομάδα να παίζει καλά και να έχει ένα στόχο
μεγάλο. Οι ομάδες μας φέτος δεν έχουν στόχο. Σε αυτό βεβαίως παίζει κομβικό
ρόλο το γεγονός πως είμαστε πάρα πολλές ομάδες για την πόλη αυτή…
Οι πολλές ομάδες αποδεικνύεται βαρύ φορτίο για μια πόλη
70.000 περίπου χιλιάδων κατοίκων. Βαρύ φορτίο οικονομικό, μικρή πίτα αθλητών
που σιγά σιγά λόγω άλλων ενδιαφερόντων και φυσικά μεγάλης ηλικιακής διαφοράς με
την σημερινή πρωταγωνιστούσα γενιά αθλητών!
Οι αδυναμία δεν εντοπίζεται απλά σε ένα πρόσωπο, μια
κατάσταση, μια απόφαση… Ίσως να φταίνε πολύ. Είναι όμως μια άποψη που όλο και
περισσότεροι αθλητές φαίνεται να εκφράζουν. Πως η πόλη της Καλαμάτας χρειάζεται
μια ανδρική και μια γυναικεία ομάδα στα εθνικά σαλόνια!
«Δεν ξέρω ποιανού αδυναμία είναι… Ξέρω όμως πως οι αθλητές
κάνουμε παρέα κι έξω από γήπεδα!
Θεωρώ κάποια στιγμή ότι αυτοί που διοικούν και κινούν τα βήματα
στο χώρο του βόλεϊ, στα σωματεία, πως θα πρέπει να κάνουν το βήμα παραπάνω.
Γιατί όλοι μιλάμε για βήματα παραπάνω,
Η Καλαμάτα μια πόλη 70.000 κατοίκων δεν αντέχει τέσσερις
ομάδες στις εθνικές κατηγορίες. Οι αθλητές είναι λίγοι και σύντομα θα γίνουν ακόμη
λιγότεροι! Εμείς μεγαλώνουμε…» δίνει την δική του ερμηνεία ο Μιχάλης
Μητρόπουλος απαντώντας αφοπλιστικά!
«Μια πόλη 70 χιλιάδων κατοίκων δεν μπορεί να έχει τέσσερις
ομάδες σε εθνικές. Μια ομάδα που δεν έχεε υποδομή. Ούτε καν την αθλητική
υποδομή, ούτε τις σωστές ώρες για να λειτουργήσουν σωστά τα σωματεία, οι
τέσσερις ομάδες δεν είναι βιώσιμο μοντέλο!
Το καλύτερο που μπορεί να γίνει για το καλαματιανό βόλεϊ είναι
να υπάρξουν μια ανδρική και μια γυναικεία ομάδα. Αυτό είναι το μέλλον….
Αυτό είναι το βιώσιμο μοντέλο!»
Σ.Τριάντου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου