"ΦΩΝΗ" : Ένας 25χρονος Έλληνας στους New York Times

Το application του Ανδρέα Φατούρου

για το κινητό σε ξεναγεί στα μουσεία

Όλα τελικά ξεκινούν από μια ιδέα, αρκεί να πιστέψεις σε αυτήν. Ίσως αυτό να σκεφτόταν ο Ανδρέας Φατούρος όταν σχεδίαζε την «Clio Muse».

Μια σύγχρονη εφαρμογή ηλεκτρονικής περιήγησης σε χώρους πολιτισμού και μουσεία, προκειμένου ο επισκέπτης να μην μένει απλός παρατηρητής αλλά να εμβαθύνει στα εκθέματα και στις ιστορίες που κρύβονται πίσω από αυτά.

Ο Ανδρέας γεννήθηκε στην Πρέβεζα το 1989. Ο πατέρας του ήταν αγρότης, ενώ η μητέρα του είχε κομμωτήριο και κατάστημα με καλλυντικά. Λάτρευε οτιδήποτε είχε σχέση με την τέχνη. Τον γοητεύει να ζωγραφίζει, να καταπιάνεται με σχέδια, πινέλα, βιβλία, χαρτιά και να διαβάζει. Στα 18 έρχεται στην Αθήνα για να σπουδάσει Συντήρηση Αρχαιοτήτων και Έργων Τέχνης. Σήμερα, στα 25, έχει σιγουρευτεί πως μπορεί ό,τι κάνεις να είναι ασήμαντο, αλλά το σημαντικό είναι να το κάνεις.

Υπάρχει μια εικόνα από το παρελθόν που να σε επηρέασε, ώστε να είναι ικανή να σε οδηγήσει στην εφαρμογή που έχεις φτιάξει σήμερα;Νομίζω ένα από τα πιο βασικά πράγματα που με επηρέασαν είναι ότι μου αρέσουν οι συλλογές. Όλα ξεκίνησαν όταν ένας θείος μου ερχόμενος από την Αμερική, μου έφερε ένα κέρμα Ολυμπιακών Αγώνων. Ήταν το πρώτο κλικ. Τότε συνειδητοποίησα την σημασία της διαδικασία των συλλογών. Έχει τρομερό ενδιαφέρον επειδή σε αυτά αναζητάς το παρελθόν τους, από πού ήρθαν, την ιστορία τους. Κάθε αντικείμενο από μόνο του δεν είναι τίποτα. Το ουσιώδες βρίσκεται στην ιστορία που κρύβει πίσω του, αυτή είναι η μεγάλη αξία του. Το να σου χαρίζει ένα στυλό ο παππούς σου για μένα μπορεί να είναι αδιάφορο, υπάρχουν χιλιάδες ίδια στυλό, για σένα όμως μπορεί να είναι τα πάντα. Για αυτό πιστεύω ότι σημασία στην τέχνη έχει να δώσεις το ερέθισμα ώστε ο επισκέπτης να καταλάβει, να μην νιώθει άσχημα όταν δεν κάτι δεν γνωρίζει και με αυτή την εφαρμογή αυτό θέλουμε να πετύχουμε. Να δώσουμε ένα νόημα και ο καθένας να δει την τέχνη μέσα από ιστορίες.

Γιατί διάλεξες η εφαρμογή να έχει σχέση με τα Μουσεία;Με ενδιέφερε πάντα η εκπαίδευση και ο συμβολισμός του μουσείου. Είναι η πηγή έμπνευσης και ερεθισμάτων από το παρελθόν μας. Χωρίς παρελθόν δεν μπορούμε να συνεχίσουμε στο μέλλον. Καθετί που δημιουργούμε στηρίζεται σε κάτι που είχε γίνει πιο πριν. Με κούραζε να πηγαίνω σε μουσεία λες και ήταν βιτρίνες στην Ερμού -αυτό μου αρέσει, εκείνο όχι- δεν έχει σχέση το μουσείο με όλο αυτό. Εκεί θα μπεις και θα ταξιδέψεις στο χθες, θα μάθεις τι είναι αυτά που βλέπεις. Η αρχική σκέψη μου ήταν για ένα δίκτυο προώθησης και δικτύωσης παγκόσμιας κληρονομιάς. Τελικά, πριν ενάμιση χρόνο, λέω την ιδέα για την ‘Clio’ στο ‘Startup Weekend Next’, εκεί μαζευτήκαμε με άλλα πέντε άτομα που δεν γνωριζόμαστε από πριν και είπαμε ας το προσπαθήσουμε. Φυσικά όλο αυτό που είχα σκεφτεί ήταν αχανές, δεν είχα ιδέα από επιχειρηματικότητα. Πήγαμε σε πολλά μουσεία, φτιάξαμε ερωτηματολόγια και καταλήξαμε στην εφαρμογή Clio Muse που μπορεί ο καθένας να δει και να ανακαλύψει. Πάντως στην αρχή όλα τα μουσεία νόμιζαν ότι θέλαμε να κάνουμε κάποια πτυχιακή εργασία, και όταν λέγαμε για επιχείρηση, μας απαντούσαν ότι αν δεν είστε φοιτητές δεν μας ενδιαφέρει.

Τι είναι αυτό που χρειάζεται για να γίνει πράξη μια ιδέα;Υπομονή και θέληση. Να μην τα παρατάς. Όταν ξεκινήσαμε κανείς δεν πίστευε στην ιδέα μας. Πρώτα από όλα γιατί είχε σχέση με τον πολιτισμό, παρόλο που είμαστε στην Ελλάδα. Με αποτέλεσμα να συναντούμε συνεχώς πολλές δυσκολίες, από τις οποίες όμως γίνεσαι πιο δυνατός. Πρέπει να προσπαθείς, να μην σταματάς, ακόμα και αν έχεις αποτυχίες, δεν γίνεται πάντα να πετυχαίνεις.

Πολλές αποτυχίες μπορεί να φέρουν μια μεγάλη νίκη;Οι επιτυχίες τις περισσότερες φορές είναι πλασματικές, μόνο από τις αποτυχίες μπορεί κάποιος να σταθεί στα πόδια του και να μάθει τα όριά του. Η ιδέα σου πρέπει να στοχεύει σε κάτι, να μπορεί να γίνει επιχείρηση προκειμένου να λύσει μια ανάγκη και να μην μένεις μόνο στο φαντασμαγορικό.

Πότε συναντά κανείς την δημιουργία;Με το να βάζεις κάποιους στόχους, να θέλεις να τους επιτύχεις και οι σκέψεις σου να έχουν μια μοναδικότητα. Για μένα η «Clio Muse» δημιουργεί ένα δίκτυο, με μια διαφορετική προσέγγιση των αντικειμένων μέσα από τις ιστορίες που γράφουμε.

Είναι οι στόχοι μας το βασικό όχημα για να προχωρήσουμε;Είναι το πιο σημαντικό από όλα γιατί είναι οι μόνοι που σου δίνουν ένα κίνητρο για να συνεχίζεις. Η μαγεία του κάθε στόχου, βρίσκεται στο γεγονός ότι όταν επιτευχθεί, βάζεις ένα νέο στόχο. Δεν χειροκροτείς ποτέ, λες πάντα, λίγο ήταν, πάμε στον επόμενο.

Μιλάμε για μια εφαρμογή αφήγησης ιστοριών με σύγχρονο τρόπο; Ποια είναι η κρυφή μαγεία των ιστοριών;Πράγματι, είναι ένα «story telling» των αντικειμένων. Με τις ιστορίες ανακαλύπτεις πράγματα που δεν μπορούσες ποτέ να φανταστείς. Βλέπεις ένα πίνακα και μπροστά σου ξεδιπλώνεται μια ολόκληρη εποχή. Πόσο ενδιαφέρον μπορεί να έχει το γραφείο της Βασίλισσας Αμαλίας; Εκεί όμως η Βασίλισσα Αμαλία είχε γράψει αναρίθμητες επιστολές με πληροφορίες για την ζωή της που σε εντυπωσιάζουν. Για παράδειγμα γράφει κάπου ότι κλείστηκε με τον Όθωνα έξω από το παλάτι και δεν μπορούσαν να μπουν μέσα, επειδή έκαναν γάμο και δεν τους άκουγε κανείς από την φασαρία, ή ότι έκανε γιατροσόφια για να αποκτήσει απόγονο. Προσπαθούμε λοιπόν να ζωντανέψουμε μέσα από τις ιστορίες αυτά τα αντικείμενα, όχι να τα διακωμωδήσουμε.

Γιατί οι νέοι σήμερα, δεν διεκδικούν την μοναδικότητα τους;Είναι πολύ δύσκολα στην Ελλάδα. Δεν φταίνε οι ίδιοι, αλλά νομίζω ότι το χειρότερο είναι ότι έχουν σταματήσει να ονειρεύονται, τα κόβουν πολύ γρήγορα τα όνειρα τους, γιατί φοβούνται. Περίμεναν ίσως κάτι άλλο, κάποιες διαφορετικές μέρες και είδαν πιθανόν, τα τελείως αντίθετα αποτελέσματα. Για μένα χωρίς όνειρα δεν μπορεί να υπάρξει ζωή.

Τι όνειρα κάνεις;Ένα όνειρο είναι η ‘Clio’, αλλά θα ήθελα κάποτε να δημιουργήσω ένα δικό μου Μουσείο. Μπορεί να μην βγάζω τα λεφτά που θα ήθελα ή να συντηρούμε απλά, αλλά δεν είναι αυτός ο σκοπός. Όταν αγαπάς κάτι θα έρθουν και τα χρήματα, όταν δεν το αγαπάς είναι σίγουρο ότι δεν θα κάνεις καλή ζωή.

Σου αρέσουν τα ταξίδια και ποιο είναι το αγαπημένο σου;Πάρα πολύ και λατρεύω να πηγαίνω στην Ρώμη, γιατί έχει μια μαγεία για τον επισκέπτη. Εντυπωσιάζεσαι, νιώθεις μια συγκίνηση, είσαι περικυκλωμένος από ιστορίες.

Τι σε γοητεύει στο παρελθόν και τι στο μέλλον;Έχω μια αγάπη για το χθες, γιατί σήμερα που έχουμε πολλές ευκολίες με την τεχνολογία, μας λύνουν αρκετά πράγματα με αποτέλεσμα να μην σκεφτόμαστε. Παλιά οι άνθρωποι ήταν πιο δημιουργικοί, γιατί δεν είχαν επιλογές, σήμερα αυτό έχει εκλείψει.

Το μέλλον ανήκει στις έξυπνες ιδέες;Θεωρώ ότι ανήκει στους ανθρώπους που πιστεύουν και κουβαλούν αυτές τις ιδέες.

Ποιο είναι το προσωπικό σου καταφύγιο;Στο δωμάτιο μου στην Πρέβεζα, που είναι σαν εργαστήριο. Εκεί συναντώ το χθες με το σήμερα, μέσα από όλα αυτά που μαθαίνω και διαβάζω. Έχει μια ηρεμία δυναμωτική.