ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ ΚΑΙ ΨΗΦΙΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΔΗΜΟ ΠΥΛΟΥ- ΝΕΣΤΟΡΟΣ

Πληθαίνουν οι φωνές κατά της καταστροφής

των χημικών της Συρίας στη Μεσόγειο

ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΗ θέση της για την αποτροπή καταστροφής των χημικών της Συρίας στο θαλάσσιο χώρο της Μεσογείου εξέφρασε η Περιφέρεια Πελοποννήσου, όπως διατυπώθηκε στην απόφαση του Περιφερειακού Συμβουλίου, την οποία εισηγήθηκε η θεματική αντιπεριφερειάρχης Ντίνα Νικολάκου, θέτοντας σειρά κρίσιμων πολιτικών, περιβαλλοντικών και νομικών ζητημάτων.

Αξίζει να σημειωθεί, όπως ανακοινώθηκε στο Περιφερειακό Συμβούλιο, η πολιτική πρωτοβουλία του περιφερειάρχη Πέτρου Τατούλη να ενώσει τις δυνάμεις της η Περιφέρεια Πελοποννήσου με την Περιφέρεια Κρήτης. «Εξαρχής παρακολουθούμε το θέμα πολύ προσεκτικά και βρισκόμαστε σε συνεννόηση με τον περιφερειάρχη Κρήτης κ. Αρναουτάκη ώστε να συντονίσουμε τις ενέργειές μας ενάντια στην καταστροφή των χημικών της Συρίας στις θάλασσες μας».  

Στην απόφαση τονίζεται ιδιαίτερα ότι «η κλειστή θάλασσα της Μεσογείου, νότια της Πελοποννήσου και βορειοδυτικά της Κρήτης, αντενδείκνυται απόλυτα για τη σχεδιαζόμενη διαδικασία υδρόλυσης των χημικών και ενέχει σημαντικούς περιβαλλοντικούς κινδύνους για ένα σπουδαίο οικοσύστημα. Είναι σοβαρός πλέον ο κίνδυνος ότι τα αποτελέσματα της υδρόλυσης, τα κατάλοιπα ή ιζήματά της θα καταλήξουν στο θαλάσσιο περιβάλλον, έστω και αν η  διαβεβαίωση είναι ότι θα μεταφερθούν κάπου για ασφαλή διάθεση».

Σε άλλο σημείο η απόφαση του Περιφερειακού Συμβουλίου αναφέρει ότι «η καταστροφή των χημικών όπλων της Συρίας σε διεθνή ύδατα της ανατολικής Μεσογείου και ιδίως στην Ελληνική ΑΟΖ, σε θαλάσσιο χώρο δηλαδή της Ε.Ε., θέτει σειρά κρίσιμων πολιτικών, περιβαλλοντικών και νομικών ζητημάτων. Άποψή μας είναι ότι η διαχείριση των χημικών και εν γένει όπλων πρέπει να γίνεται στον τόπο που εντοπίζονται ή επικουρικά στον τόπο της παραγωγής τους» και θέτει ως κρίσιμους παράγοντες την αρχή της εγγύτητας, την αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει», αλλά και την αρχή της ευθύνης του παραγωγού τους, σύμφωνα με την οποία επιβάλλεται η διαχείρισή τους είτε στη Συρία είτε στη χώρα από την οποία παράνομα έχουν εξαχθεί.

Στην απόφαση γίνεται, επίσης, αναφορά στη Σύμβαση της Βαρκελώνης, για την προστασία της Μεσογείου, η οποία παραβιάζεται, καθώς και ότι μπορεί η διαχείρισή τους να γίνεται υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών, δεν συνεπάγεται ωστόσο ότι θα πρέπει να παρακαμφθούν οι κανόνες του διεθνούς και ευρωπαϊκού περιβαλλοντικού δικαίου.

Η απόφαση καταλήγει «η προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντός μας αποτελεί αναμφίβολα προτεραιότητά μας και σε καμία περίπτωση δεν θα επιτρέψουμε πράξεις ή παραλείψεις που μπορούν να το θέσουν σε αμφισβήτηση. Συνεχίζουμε να πιέζουμε προς κάθε κατεύθυνση, ώστε να υπάρξει και επίσημη ενημέρωση για τις λεπτομέρειες και τις ενδεχόμενες συνέπειες μιας τέτοιας ενέργειας. Αναμένουμε κάθε εμπλεκόμενο μέρος σε εθνικό και Ευρωπαϊκό επίπεδο να ταχθεί στο πλευρό μας ξεκάθαρα και αποφασιστικά. Σε μια δύσκολη περίοδο για τη χώρα οφείλουμε να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και να αποδείξουμε την αποφασιστικότητά μας, να προασπίσουμε το φυσικό μας περιβάλλον, αλλά και τη διεκδικητικότητά μας για ένα καλύτερο μέλλον για τους πολίτες και τον τόπο».

ΨΗΦΙΣΜΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ

ΠΥΛΟΥ- ΝΕΣΤΟΡΟΣ

Για το ίδιο θέμα, το Δημοτικό Συμβούλιο Πύλου- Νέστορος ενέκρινε ομόφωνα το ακόλουθο ψήφισμα:

«Η «εξουδετέρωση» των χημικών όπλων της Συρίας στα διεθνή ύδατα της Μεσογείου ανοικτά των ακτών της νότιας Πελοποννήσου αποτελεί μεγίστη περιβαλλοντική απειλή για το κλειστό θαλάσσιο περιβάλλον της Μεσογείου, ενός από τα πιο ευαίσθητα και πιο σημαντικά θαλάσσια οικοσυστήματα του πλανήτη, γιατί ακόμα και  αν οι μέθοδοι που έχουν επιλεγεί για την καταστροφή των χημικών όπλων είναι ασφαλείς από χημική άποψη, κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο ατυχήματος (π.χ. διαφυγή αερίου) ή ακόμα και την αποτυχία πλήρους καταστροφής όλης αυτής της ποσότητας όπλων.

Εκτός από το θαλάσσιο περιβάλλον που θα καταστραφεί μόνιμα σε ενδεχόμενο ατυχήματος, τα θαλάσσια ρεύματα είναι βέβαιο ότι θα μεταφέρουν τις τοξικές ουσίες στα γειτονικά παράλια (στα οποία συμπεριλαμβάνονται και οι ακτές της Νότιας Πελοποννήσου γενικότερα),  με επιπτώσεις στην υγεία των λαών  που κατοικούν στα παράλια, στις οικονομίες των περιοχών αυτών (αλιεία, τουρισμός), αλλά και στα θαλάσσια οικοσυστήματα.

Όπως επισημαίνουν καθηγητές Ελληνικών Πανεπιστημίων και πολυτεχνείων: «ότι χημικό έστω και μη τοξικό, πέφτει στη θάλασσα και δεν ανήκει στα συστατικά της, θεωρείται απρόβλεπτο για τις συνέπειές του».

Δεν θα δεχθούμε την όποια απόφαση οποιουδήποτε οργάνου, εθνικού ή διεθνούς, που λαμβάνεται ερήμην των τοπικών κοινωνιών. Πόσο μάλλον, όταν πρόκειται για μία τόσο σοβαρή απόφαση που θα πλήξει την ήδη επιβαρημένη περιβαλλοντικά με αριθμό διερχόμενων πλοίων στη θαλάσσια περιοχή της Νότιας Πελοποννήσου.

Πιστεύουμε ότι μπορούν να εξευρεθούν ορθολογικότερες λύσεις στο πρόβλημα, όπως η διάθεση των προϊόντων της εξουδετέρωσης σε επίγειες ειδικές εγκαταστάσεις στις χώρες παραγωγούς χημικών, που έχουν τις υποδομές και την τεχνογνωσία.

Όχι τα δικά τους χημικά, στη δική μας θάλασσα».