«Ο ερασιτεχνικός αθλητισμός έχει ανάγκη
ανθρώπους με μεράκι, όρεξη και οικονομική δυνατότητα»
Όταν έχεις μάθει να δίνεις δεν σταματάς ποτέ! Αυτό ισχύει
στην περίπτωση των ανθρώπων εκείνων που επιδιώκουν όχι την αναγνώριση αλλά την
προσφορά υλικών και συναισθημάτων.
Άνθρωποι που βλέπουν τον αθλητισμό ως κάτι
παραπάνω από αυτό που έχει καταντήσει τις μέρες μας. Που αναγνωρίζουν τα
ιδανικά που μπορούν να λάβουν οι νέοι μας μέσα απ’ αυτόν και αργότερα, ως
ενεργά μέλη της κοινωνίας, να μεταφέρουν αυτές τις αξίες στην καθημερινότητά
τους και στους συνανθρώπους τους. Άνθρωποι που επιλέγουν τη θέση του παράγοντα
ως πόστο ιδανικό για να προσφέρουν στα νέα παιδιά και στην προσπάθεια που
κάνουν να μείνουν στον δρόμο της υγείας και της άθλησης κι όχι στους
«κακόφημους δρόμους» της ζωής!
Ως εθελοντής και αιμοδότης του ερασιτεχνικού αθλητισμού και
δη του ποδοσφαίρου διαπιστώνει στην πράξη πόσο σημαντική είναι η προσφορά.
Ένας απ’ αυτούς τους εθελοντές είναι και ο Μεσσήνιος
επιχειρηματίας Μιχάλης Καούνης, που τα τελευταία 2,5 χρόνια υπήρξε παράγοντας
στον Απόλλωνα Καλαμάτας, ενώ για μία περίπου δεκαετία έχει προσφέρει, με τη
μορφή χορηγίας, και στον σύλλογο του ΑΟ Φαραί.
Η …«αιμοδοτική» δράση του δεν περιορίζεται στα δυο αυτά
σωματεία με πιο πρόσφατο ευεργετημένο αυτό του Πάμισου Μεσσήνης, στο οποίο o κ.
Καούνης και το κατάστημα «Genesis Men's-fashion», προ ημερών προσέφερε φούτερ. «Φούτερ
στο Πάμισο Μεσσήνης χορηγία από το κατάστημα μας στη προσπάθεια μας να βοηθάμε
τα ερασιτεχνικά σωματεία», αναφέρει μέσω σελίδας κοινωνικής δικτύωσης
αναζητώντας όχι αναγνώριση αλλά να τονίσει ότι υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που
προσφέρουν!
Με αφορμή μια ακόμη χορηγία από μέρους του, συνομιλήσαμε
μαζί του για την ανάγκη που έχει ο ερασιτεχνικός από εθελοντές αρωγούς /χορηγούς,
αλλά και την δική του πορεία ως παράγοντας και χορηγός αρκετών μεσσηνιακών
σωματείων στην περιοχή μας.
● Ως εθελοντής «αιμοδότης»
του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου διαπιστώνετε στην πράξη πόσο σημαντικό είναι να
προσφέρεις:
«Το σίγουρο είναι ότι το ποδόσφαιρο και ο ερασιτεχνικός
αθλητισμός έχει ανάγκη από ανθρώπους σαν εμένα, που να έχουν μεράκι και όρεξη, προπαντός
όμως την οικονομική δυνατότητα. Γιατί κακά τα ψέματα, αυτά χρειάζονται
περισσότερο απ’ όλα για να μπορέσει ένας σύλλογος να συντηρηθεί!»
● Πόσα σωματεία έχετε
στηρίξει και οικονομικά μέχρι σήμερα;
«Μέχρι σήμερα η αλήθεια είναι ότι έχω χορηγήσει παρά πολλά
αθλητικά σωματεία, μέσα από τα οποία έχω κάνει και πολλούς φίλους! Γιατί για
μένα αυτό είναι που μένει!»
● Η κρίση έχει
μειώσει τη δυνατότητα προσφοράς;
«Σίγουρα η κρίση έχει επιδράσει αρνητικά σε όλους. Θέλουμε να
βοηθήσουμε περισσότερο αλλά δεν μπορούμε ελέω κρίσης!»
● Τι χρειάζεται κατά
τη γνώμη σας το σύγχρονο μεσσηνιακό "ερασιτεχνικό" ποδόσφαιρο;
«Το σημερινό ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο
χρειάζεται νέους παράγοντες με νέες ιδέες, με όρεξη και αγάπη γι αυτό που κάνουν,
χωρίς προσωπικές προσδοκίες.
Ζητούμενο είναι να μπορέσουμε να «τραβήξουμε» τα παιδιά στα
γήπεδα πάλι, γιατί κακά τα ψέματα με το ίντερνετ και τους υπολογιστές, τα
παιδιά αποφεύγουν τον αθλητισμό!»
● Έχετε αντιμετωπίσει
και οπισθοδρομικές νοοτροπίες; Υπήρξε τροχοπέδη;
«Φυσικά και έχω αντιμετωπίσει οπισθοδρομικές νοοτροπίες!
Η αλήθεια είναι ότι στις περισσότερες ομάδες επικρατεί μια «οικογενειοκρατία»,
η οποία δεν αλλάζει ποτέ και κάποια ονόματα συνοδεύονται με κάποιες ομάδες.
Άνθρωποι οι οποίοι ριζώνουν μέσα σε αυτές (σ.σ. ομάδες) και δεν φεύγουν ποτέ, με
αποτέλεσμα η νοοτροπία σκέψης και ο τρόπος συμπεριφοράς κάθε ομάδας να μην
αλλάζει μέσα στα χρονιά μένοντας πίσω σε ιδέες και αξίες…»
● Δεν πρέπει να
αλλάξει αυτό όμως, εάν θέλουμε να ξεφύγουμε από περιορισμένα πλαίσια
συμπεριφοράς και τρόπου λειτουργίας;
«Δύσκολα μπορεί να αλλάξει, γιατί όπως σας είπα, αυτή η
νοοτροπία και ο τρόπος σκέψης έχει ριζώσει στις περισσότερες ομάδες και
λειτουργούν με οπισθοδρομικές σκέψεις»
● Η αποχώρηση από τον
Απόλλωνα τι …«γεύση» άφησε;
«Έμεινα 2,5 χρόνια στην ομάδα, στην οποία ήμουν «αιμοδότης» -όπως
λέμε εμείς οι παράγοντες - σε όλη αυτή τη διαδρομή μου.
Αυτά τα χρόνια πέρασα χαρές και λύπες. Πρώτη και μεγαλύτερη χαρά
στη πρώτη μου κιόλας χρονιά στην ομάδα, ήταν όταν ο Απόλλωνας κατάφερε να πάει
τελικό Κυπέλλου, μετά από μια 10ετία και βάλε…
Η αλήθεια είναι ότι πικράθηκα στο τέλος από τη συμπεριφορά
κάποιων.
Προσωπικά, μέσα από την ομάδα έκανα πολλούς φίλους, αλλά και
λίγους εχθρούς… κι αυτούς εξαιτίας του ζήλου και της αγάπης που έδειξα απέναντι
στην ομάδα που υποστήριζα, τον Απόλλωνα Καλαμάτας! Χωρίς να θέλω να βλάψω
κανέναν!»
● Έχετε προσχωρήσει
στο Δ.Σ. του Φαραί; Ποιο είναι το επόμενο βήμα;
«Όχι. Δεν έχω μεταπηδήσει διοικητικά εκεί, αν και με έχουν
καλέσει πολλές φορές! Τους ευχαριστώ, αλλά αυτή τη στιγμή έχω βάλει άλλες
προτεραιότητες, όπως η δουλειά και η οικογένεια μου, που είναι αλήθεια πως είχα
παραμελήσει τρέχοντας όλη μέρα με τον Απόλλωνα!
Έξω διοικητικά, όμως, βοηθάω αρκετές ομάδες και μια από
αυτές είναι και το Φαραί το οποίο βοηθάω πάνω από μια 10ετία!»
● Άρα το ποδόσφαιρο
κάνει κακό στην οικογένεια ή μήπως απλά είστε τελειομανής;
«Το μόνο σίγουρο είναι ότι σε κάνει να χάνεσαι από το σπίτι…
Θέλω αυτό που κάνω να γίνεται σωστά και μια ομάδα θέλει να
της αφιερώσεις πολύ χρόνο…».
Σίσσυ Τριάντου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου