Ο ανύπαρκτος ποδοσφαιρικός τουρισμός…

Στη φωτογραφία το λεωφορείο της ποδοσφαιρικής ομάδας της Βαλένθια, κυκλοφορεί με άνεση στους δρόμους της Μαδρίτης χωρίς την προστασία της αστυνομίας. Μεταφέρει τους ποδοσφαιριστές της ομάδας από το αεροδρόμιο της πόλης στο ξενοδοχείο, καθώς την επομένη θα έδιναν αγώνα με μια από τις τοπικές ομάδες τη Μαδρίτης, στα πλαίσια της πρώτης αγωνιστικής του Ισπανικού πρωταθλήματος. Το λεωφορείο δεν το ακολουθούν καμιά πενηντάρια μηχανάκια με οπαδούς κορνάροντας δαιμονισμένα και κουνώντας σημαίες της ομάδας, νομίζοντας πως αυτοί καθορίζουν το αποτέλεσμα. Ούτε από τα πεζοδρόμια φίλαθλοι της αντίπαλης ομάδας τους δείχνουν κοροϊδευτικά και απειλητικά τα γενετικά τους όργανα, πόσο μάλλον να πετάξουν κάποια πέτρα.

Στην Ισπανία και όλη την Ευρώπη είναι αυτονόητο πως ομάδες αλλά και φίλαθλοι, μπορούν με άνεση, ασφάλεια και χωρίς φόβο, να κυκλοφορούν στην πόλη της αντίπαλης ομάδας, χωρίς να κινδυνεύουν με ξυλοδαρμό από τους ντόπιους οπαδούς. Ακόμη και στο γήπεδο μπορούν να δουν τον αγώνα δίπλα δίπλα, φορώντας ο καθένας τη φανέλα της αγαπημένης του ομάδας.

Στην Ελλάδα όπου κυριαρχεί η ποδοσφαιρική βαρβαρότητα, αυτά είναι όνειρα θερινής νυχτός. Τα θαυμάζουμε όταν τα βλέπουμε στο εξωτερικό, αλλά είμαστε ανίκανοι να τα εφαρμόσουμε στη χώρα μας.

Μόνο λίγοι «τρελοί» πηγαίνουν στην έδρα της αντίπαλης ομάδας και αυτοί με την προστασία διμοιριών των ΜΑΤ.

Αν στην Ελλάδα δεν επικρατούσε η οπαδική βαρβαρότητα, τότε κάθε Κυριακή θα υπήρχε εσωτερικός τουρισμός με ότι κάλο αυτό συνεπάγεται. Πάρα πολύς κόσμος με την ευκαιρία ενός ποδοσφαιρικού αγώνα θα επισκέπτονταν μια άλλη πόλη αυθημερόν ή με μια διανυκτέρευση. Να δει τον αγώνα, να περιηγηθεί στην πόλη, να γευτεί την τοπική κουζίνα, και να επιστρέψει σπίτι του έχοντας αγοράσει κάποια τοπικά προϊόντα και σουβενίρ.

Αυτό γινότανε μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ογδόντα, πριν καταρρεύσει η ηθική και η λογική σ’ αυτή τη χώρα.

Τα οφέλη θα ήταν πολλά και για πολλούς, και περισσότερο για τις ίδιες τις ομάδες και το ελληνικό πρωτάθλημα. Ωστόσο μάλλον περισσότερα είναι τα οφέλη των «γκάγκστερ» που έχουν στα χεριά τους το ελληνικό ποδόσφαιρο με την υπάρχουσα κατάσταση. Γι' αυτό αντί για φιλάθλους προτιμούν να έχουν ένα στρατό ανεγκέφαλων, ετοίμων να κάνουν κάθε βαρβαρότητα για... το καλό της ομάδας.

Έτσι το ελληνικό ποδόσφαιρο βρίσκεται στον πάτο της ανυποληψίας, ασήμαντο και αδιάφορο, όταν στην Ευρώπη κάθε Κυριακή είναι γιορτή για άνδρες και γυναίκες, πλούσιους και φτωχούς, μικρούς και μεγάλους. Η συνεισφορά του στην Ελληνική οικονομία και την τοπική κοινωνία είναι μηδέν.

Αντίθετα σε κάποιες χώρες όπως η Ισπανία, η Αγγλία, η Γερμανία κ.α. αποτελεί μια σημαντική δραστηριότητα προσέλκυσης τουριστών ακόμη και από το εξωτερικό, που αποφέρει δεκάδες εκατομμύρια στην τοπική οικονομία.

ΠΗΓΗ: Omorfa Taxidia