«Ζω στη Μεσσηνία και δεν θα το άλλαζα με τίποτα»!

H σοπράνο Klaudia Delmer μιλά στην «Φ»

Η Klaudia Delmer είναι μία πανέμορφη ψηλή κοπέλα που είναι αδύνατον να περάσει απαρατήρητη είτε βρίσκεται πάνω, είτε κάτω από την σκηνή. Πρώτα θα σε κερδίσει η φυσική της ομορφιά την οποία σπάνια καλύπτει με μακιγιάζ και μετά η φυσική της ευγένεια όταν θα σου μιλήσει. Η φωνή της, όμως, με το ζεστό ηχόχρωμά της θα σε ταξιδέψει, σίγουρα, μακριά.

Πολυταξιδεμένος άνθρωπος και έχοντας ζήσει σε ένα σωρό γωνιές του πλανήτη, επέλεξε τα τελευταία χρόνια να ζήσει μόνιμα στη Μεσσηνία και πιο συγκεκριμένα σε έναν ελαιώνα κάπου κοντά στους Γαργαλιάνους. Το φως της Ελλάδας τη μάγεψε από την πρώτη στιγμή και προφανώς ταίριαξε και με το «φως» που εκπέμπει και η ίδια μέσα από τα καταγάλανα μάτια της.

Η μητέρα της κατάγεται από την Πολωνία, όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε και η ίδια η Klaudia Delmer. Ο πατέρας της κατάγεται από την Ιταλία, όπου πέρασε πολλά καλοκαίρια της ζωής της. Τα εφηβικά της χρόνια τα έζησε στην Ισπανία, πριν φύγει για σπουδές στην Αμερική όπου διακρίθηκε για την φωνή της, στην κλασσική και τζαζ μουσική.

Γοητεύτηκε από την ελληνική μουσική και επισκέφθηκε την Ελλάδα όπου και τελικά έμεινε αποκτώντας προσωπικούς και επαγγελματικούς δεσμούς. Έζησε και εργάστηκε αρχικά στην Αθήνα, ενώ ο έρωτας την έφερε στη Μεσσηνία! Τελικά ερωτεύτηκε και τον τόπο καταγωγής του συζύγου της και ούτε που σκέφτεται ποτέ να αφήσει τον αγαπημένο της ελαιώνα στους Γαργαλιάνους!

Περισσότερα για τη ζωή της και τη συναυλία που θα δώσουν αύριο το βράδυ στην Άνω Πόλη της Κυπαρισσίας μαζί με τον Μίμη Πλέσσα μάς λέει η ίδια.

«Φ»: Πώς είναι να μεγαλώνει ένα παιδί -εσείς στην προκειμένη περίπτωση- σε τόσο διαφορετικές χώρες όπως αυτές που έχετε ζήσει μέχρι να έρθετε στην Ελλάδα? Τί ερεθίσματα παίρνει κανείς ζώντας σε διάφορες χώρες και ποιά πλεονεκτήματα αποκτά κανείς ταξιδεύοντας?

K.D: «Τον κάθε άνθρωπο τον προσδιορίζει πρώτα απ´ όλα ο χαρακτήρας του. Με αυτόν τον χαρακτήρα γεννιέται και φιλτράρει τις όποιες εμπειρίες του. Το να ζήσεις μέσα σε πολλαπλές κουλτούρες σε βοηθάει κυρίως στο να γνωρίσεις πιο γρήγορα τον εαυτό σου, τον χαρακτήρα σου, συγκεντρώνοντας αυτά που σου ταιριάζουν από κάθε χώρα.

Η εξοικείωση με τις γλώσσες είναι επίσης μεγάλο “ατού” αλλά το πιο σημαντικό από όλα είναι πως ταξιδεύοντας τα πάντα αρχίζουν να παίρνουν την σωστή τους διάσταση, από τον χώρο εώς τις ιδέες, και αυτό υποθέτω λέγεται αντίληψη».

«Φ»: Έχετε πει σε συνέντευξή σας ότι πιστεύετε ότι οι άνθρωποι σαν κι εσάς «θα είναι περισσότεροι στο εξής». Τώρα που όλο και περισσότεροι νέοι από την Ελλάδα μεταναστεύουν στο εξωτερικό και πιθανώς γίνονται περισσότεροι μεικτοί γάμοι απ’ ότι στο παρελθόν, τα παιδιά που θα γεννηθούν τί «ταυτότητα» πιστεύετε ότι θα αποκτήσουν? Κρατώνται στοιχεία από την καταγωγή των γονιών ή υπάρχει αφομοίωση στην καινούρια πατρίδα? Φαντάζομαι βέβαια ότι παίζει σημαντικό ρόλο και η νοοτροπία των γονέων αλλά και η χώρα όπου ζει η οικογένεια.

K.D: «Το να "αφομοιωθείς" στην καινούργια πατρίδα είναι κάτι φυσικό και ως εκ τούτου όμορφο. Έχει να κάνει με την αρμονία με το περιβάλλον. Μιλώ ως άνθρωπος μεγαλωμένος στην Ισπανία, Ιταλοπολωνή που "γνώρισε" την Ελλάδα στη Νέα Υόρκη μέσω Ελλήνων της διασποράς.

Αυτοί οι άνθρωποι ήταν περισσότερο “Έλληνες” παρά οτιδήποτε άλλο. Το τί κουβαλάει όμως κάποιος από την καταγωγή του είναι τελικά θέμα επιλογής.

Σίγουρα όμως ένα παιδί που θα γεννηθεί από Έλληνα μετανάστη κάπου στη βόρεια Ευρώπη θα κουβαλάει πάντα πολλή Ελλάδα μέσα του. Την κουβαλάω εγώ κι ας μην είμαι Ελληνίδα».

«Φ»: Από την Αρχιτεκτονική που θέλατε να σπουδάσετε αρχικά, σας κέρδισε το τραγούδι. Τί είναι αυτό που σας γοητεύει στη δουλειά σας?

K.D: «Πρώτα απ´ όλα οι συναντήσεις με υπέροχους ανθρώπους και ύστερα οι καρποί αυτών των συναντήσεων: οι στίχοι, οι μελωδίες, τα τραγούδια και η συγκίνηση του κόσμου όταν τα ακούν.

Νιώθω τυχερή και ευλογημένη που βρέθηκα στο μονοπάτι του Μίμη Πλέσσα και, για όσο διαρκεί ένας δίσκος και 14 υπέροχα τραγούδια, το διαβήκαμε μαζί.

Νιώθω έτσι όχι μόνο για τα τραγούδια ή τον δίσκο αλλά επειδή ο Μίμης Πλέσσας είναι ένας από τους πιο φωτεινούς ανθρώπους που συνάντησα στην ζωή μου. Και όταν οι συναντήσεις μας γίνονται μπροστά σε κοινό, με αυτόν στο πιάνο όπως τώρα, οι στιγμές είναι πανέμορφες».

«Φ»: Ωστόσο σπουδάσατε και πολιτισμική διαχείριση... Είχατε ήδη αποφασίσει να ασχοληθείτε με το τραγούδι και θέλατε άλλο ένα πτυχίο όπως λέμε εδώ στην Ελλάδα για να έχετε ένα πτυχίο «στα χέρια σας»?

K.D: Οι σπουδές μου στη διαχείριση πολιτισμικών μονάδων ήρθαν ως μία ανάγκη εσωτερική. Στα πολυάριθμα ταξίδια μου, όπου κι αν βρισκόμουν, έβλεπα αμέσως τις δυνατότητες και τις προοπτικές.

Τί θα μπορούσε να γίνει καλύτερα, πώς θα μπορούσαν οι τοπικές κοινωνίες να εκμεταλλευτούν τον πολιτισμικό τους πλούτο κ.ο.κ.

Ένα καλοκαίρι κλήθηκα να δώσω μια συναυλία στην Ικαρία και αυτό αποτέλεσε την αφορμή για να ξεκινήσω εκεί, ως καλλιτεχνική διευθύντρια, το Φεστιβάλ Πολιτισμικών Διαλόγων “Ίκαρος”, το οποίο συνεχίζει μέχρι και σήμερα.

Το πτυχίο λοιπόν ήρθε να επισημοποιήσει μία ήδη αποκτηθείσα ιδιότητά μου».

«Φ»: Ποιά ήταν η πρώτη σας επαφή με την Ελλάδα? Ήρθατε εδώ για διακοπές ή για άλλο λόγο?

K.D: «Ήρθα για διακοπές για πρώτη φορά στην ηλικία των 16 ετών. Μ´ άρεσε πολύ η ελληνική γλώσσα. Μάλιστα  η πρώτη λέξη που έμαθα ήταν "άστρα". Όταν την άκουσα μου φάνηκε ότι άνοιξε ένας ουρανός μπροστά μου. Απο τότε ήθελα να μάθω ελληνικά.

Λίγα χρόνια μετά, στην Νέα Υόρκη, γνώρισα κάποιους Έλληνες και την σύγχρονη ελληνική μουσική».

«Φ»: Πώς προέκυψε η «μετακόμιση» στην Ελλάδα? Και μάλιστα από μια χώρα (την Αμερική) και μια πόλη (τη Νέα Υόρκη) όπου οι ευκαιρίες για καριέρα είναι πολλαπλάσιες σε σχέση με τα ελληνικά δεδομένα?

K.D: «Πρώτα απ´ όλα πάντα αισθανόμουν "ευρωπαία". Πήρα υποτροφία για τις σπουδές μου στην Νέα Υόρκη αλλά πάντα ήθελα να ζήσω κάπου στην Ευρώπη. Σκεφτόμουν με το συναίσθημα, με αυτά που μου ταίριαζαν.

Τελειώνοντας τις σπουδές στη κλασσική μουσική και μπαίνοντας στο επάγγελμα ανακάλυψα ότι θα έπρεπε να ζήσω μια ζωή που δεν μου ταίριαζε, ότι θα πρέπει να απαρνηθώ ενα μεγάλο κομμάτι του εαυτού μου.

Για αυτό ακριβώς, τότε, ξαναγύρισα στις ρίζες μου, στα πιο παραδοσιακά, πιο λαϊκά ακούσματα τις Μεσογείου και τότε ακριβώς προέκυψε η γνωριμία μου με την ελληνική μουσική».

«Φ»: Τί άνθρωπος είναι ο Μίμης Πλέσσας?

K.D: «Ο Μίμης Πλέσσας είναι ένας πανέμορφος άνθρωπος. Σοφός και ώριμος με απέραντες εμπειρίες όμως ταυτόχρονα τόσο γεμάτος ενέργεια που ζει την κάθε στιγμή, με την περιέργεια και τον ενθουσιασμό ενός εφήβου.

Μέσα του συνδυάζει αρμονικά το συναίσθημα με την σκέψη και την γνώση. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι τα τόσο άρτια, πρωτότυπα και τολμηρά, συνθετικά, τραγούδια του με τις υπέροχες μελωδίες που ρέουν αβίαστα, τον καθρεφτίζουν, τον "προδίδουν" απόλυτα».

«Φ»: Τί πρόγραμμα θα παρουσιάσετε στην αυριανή συναυλία στην Κυπαρισσία?

K.D: «Στο πρώτο μέρος του προγράμματος θα παρουσιάσουμε τραγούδια από τον δίσκο μας "LaMar-Δρόμοι της θάλασσας", με πρωτότυπες συνθέσεις του Μίμη Πλέσσα σε ελληνικό και ισπανικό στίχο με θέμα την θάλασσα.

Στο δεύτερο μέρος θα θυμηθούμε τα αγαπημένα τραγούδια του Μίμη Πλέσσα που ο κόσμος έχει λατρέψει όλα αυτά τα χρόνια. Η συναυλία διοργανώνεται από τον Σύλλογο για την Προστασία και Αναβίωση της Άνω Πόλης της Κυπαρισσίας».

«Φ»: Αυτή την περίοδο ζείτε στην Μεσσηνία ή στην Αθήνα?

K.D: «Ζω στη Μεσσηνία, σε αυτόν τον απέραντο ελαιώνα, και δεν θα το άλλαζα με τίποτα».

«Φ»: Συνδυάζεται η καριέρα με την οικογένεια? Έχετε ένα –ή δύο- μικρά παιδιά?

K.D: «Σίγουρα είναι δύο πράγματα αλληλοσυγκρουόμενα μιας και το ένα δεν λειτουργεί πάντα σε όφελος του άλλου. Η επιλογή όμως είναι πάντα εύκολη. Στην ευτυχία κανείς δεν μπορεί να πει όχι. Πόσο μάλλον στην ευτυχία εις τετραπλούν! (έχω ΤΕΣΣΕΡΑ μικρά παιδιά).

«Φ»: Θα θέλατε να μείνετε για πάντα εδώ στη Μεσσηνία ή υπάρχει η σκέψη κάποια στιγμή να φύγετε? (λόγω οικονομικών συνθηκών για παράδειγμα)

K.D: «Γεννήθηκα στην Βαρσοβία, μεγάλωσα στη Μαδρίτη, σπούδασα στη Νέα Υόρκη και λάτρεψα τη Μεσσηνία. Νομίζω πως αυτό περιγράφει καλύτερα απ´ όλα το γιατί δεν θα φύγω ποτέ από αυτόν τον τόπο. Έψαξα σε όλη την γη για να τον βρω...».

«Φ»: Ποιές είναι οι δισκογραφικές σας δουλειές εδώ στην Ελλάδα και με ποιούς Έλληνες συνθέτες έχετε συνεργαστεί?

K.D: «Ο πρώτος προσωπικός μου δίσκος μου έχει τίτλο Ainola και την μουσική υπογράφουν ο Βαγγέλης Φάμπας και ο Νίκος Ξυδάκης σε ιταλικούς στίχους δικούς μου και ελληνικούς του Μιχάλη Μπουρμπούλη.

Έχω συμμετάσχει σε πολλούς άλλους δίσκους που περιλαμβάνουν από κρητική μουσική μέχρι ροκ. Η τελευταία μέχρι στιγμής δισκογραφική συνεργασία μου, που είναι και το δεύτερο προσωπικό μου άλμπουμ, είναι αυτή που θα παρουσιάσουμε αύριο το βράδυ στην Άνω Πόλη Κυπαρισσίας με τον Μίμη Πλέσσα».

«Φ»: Ποιό είναι το αγαπημένο σας είδος μουσικής? (ή η μουσική δεν έχει... είδη?)

K.D: «Μπορώ να ακούσω τα πάντα ανάλογα με τη στιγμή και τη διάθεσή μου. Ξεχωρίζω την ελληνική μουσική, τις παραδοσιακές μουσικές της Μεσογείου, την κλασσική μουσική και την fusion, ή crossover όλων των ειδών, jazz, rock, electronic, ambient κλπ».

«Φ»: Σας αρέσει η ελληνική δημοτική μουσική?

K.D: «Πάρα πολύ! Τα δημοτικά τραγούδια έχουν μια ευαισθησία σπάνια που δεν την βρίσκεις σε άλλες μορφές Τέχνης. Έρχεται ίσως από την απλότητά τους, και δεν εννοώ απλοϊκότητα, αλλά αυτήν την μεστωμένη σοφία που μιλάει για τα πιο σπουδαία πράγματα με τον πιο όμορφο και απλό τρόπο. Πώς αλλιώς να γραφτεί π.χ το "κόκκινα αχείλη" ή το "μέρα μέρωσε";».

«Φ»: Τί θέματα βρίσκει κανείς μέσα στο μπλογκ σας που ονομάζεται MyMessinia?

K.D: «Στο μπλογκ μου MyMessinia - Life in an olive tree valley που υπάρχει στη διεύθυνση olivetreevalley.com γράφω για πράγματα που βλέπω γύρω μου, για την καθημερινότητα στη Μεσσηνία, για ξεχωριστά σπίτια που τα φωτογραφίζω και τα παρουσιάζω, για τοπία, για τις παραδόσεις και πολλά άλλα.

Κι όλα αυτά τα γράφω στα αγγλικά γιατί ο σκοπός μου είναι, μέσω του μπλογκ μου, άνθρωποι σαν εμένα, που ζουν σε άλλα μέρη του κόσμου, να γνωρίσουν τη Μεσσηνία όπως την ξέρω εγώ, την δική μου Μεσσηνία.

Παράλληλα διατηρώ και έναν ιστότοπο στη διεύθυνση mymessinia.com όπου, με βάση την εμπειρία μου από το Φεστιβάλ “Ίκαρος” και την συνεργασία μου με την Costa Navarino, ετοιμάζω την οργάνωση και την προώθηση μιας σειράς από πολιτιστικές δράσεις και δραστηριότητες για τους επισκέπτες της Μεσσηνίας».

«Φ»: Τί είναι αυτό που σας γοητεύει τόσο πολύ στη Μεσσηνία και έχετε απαρνηθεί όλο τον υπόλοιπο κόσμο για να ζήσετε εδώ?

K.D: «Για να δούμε... οι πανάρχαιες ελιές της, η ιστορία που κουβαλά αυτός ο τόπος, οι άνθρωποι που κουβαλούν τις ιστορίες τους, τα βουνά, τα φαράγγια κι οι καταρράκτες τους, η θάλασσα που λαμπυρίζει στο φως του ήλιου, ο ήλιος όταν βυθίζεται στη θάλασσα... η λίστα είναι ατελείωτη.

Αν κάποιος δεν γοητεύεται από την Μεσσηνία είναι είτε γιατί δεν έχει βρεθεί ποτέ εδώ, είτε γιατί δεν έφυγε ποτέ από εδώ ώστε να καταλάβει σε τι παράδεισο ζούσε».

Κάθε φορά που κλείνουμε το τηλέφωνο με την Klaudia Delmer θυμάμαι να εντυπωσιαστώ από τα ελληνικά της και δεν προλαβαίνω ποτέ να της το πω. Παρότι δεν είναι η μητρική της γλώσσα, αλλά μάλλον η πέμπτη ξένη γλώσσα που μιλάει, τίποτα δεν προδίδει ότι δεν είναι γεννημένη στην Ελλάδα. Έπρεπε, επομένως, επιτέλους να της το πω έστω γραπτά!

            Δεν μπορώ επίσης να μην αναφέρω πως ό,τι διαβάσατε μέχρι στιγμής, μου το παρέδωσε γραπτά η ίδια χωρίς το παραμικρό ορθογραφικό λάθος. Διά την αντιγραφή και τη μορφοποίηση δηλαδή θα βρείτε παρακάτω το όνομά μου!

 Ευχαριστούμε ιδιαίτερα την κα Delmer για τη συνέντευξη που μας παραχώρησε εν μέσω προβών για τη συναυλία και προετοιμασιών για την βάπτιση ενός εκ των τεσσάρων (!) τέκνων και ανυπομονούμε να ακούσουμε και πάλι αύριο το βράδυ στην Κυπαρισσία την υπέροχη φωνή της που θα μας ταξιδέψει στους «καμβάδες» των συνθέσεων του Μίμη Πλέσσα.

ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΥ