Ο ΚΑΛΑΜΑΤΙΑΝΟΣ ΒΑΡΥΤΟΝΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΛΑΤΑΝΙΑΣ ΜΙΛΑΕΙ ΣΤΗΝ “ΦΩΝΗ”

«Στην Ελλάδα υπάρχει μόνο
ένας εργοδότης. Η Λυρική»!

Ο Δημήτρης Πλατανιάς είναι ένας άνθρωπος με πολύ χιούμορ και λίγο ελεύθερο χρόνο. Αυτή η συνέντευξη εκκρεμούσε από τα “θυρανοίξια” του αρχαίου θεάτρου της Μεσσήνης τρία χρόνια πριν, αφού ο Καλαματιανός βαρύτονος με το που εγκαινίασε το αρχαίο θέατρο με το γκαλά όπερας, έφυγε σχεδόν την επομένη για την Βενετία όπου τον περίμενε η “Τραβιάτα” στην όπερα της Γαληνοτάτης, “Λα Φενίτσε”.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------ 

Της ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ

ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΥ

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

            Προσηνής και ευθύς, δεν θεωρεί ότι χρειάζεται να αναφέρεται κανείς στην καριέρα του με πομπώδη επίθετα. Είναι προσγειωμένος και δεν αφήνει περιθώρια σε κανέναν να καταλάβει ότι είναι πρωταγωνιστής στις πιο φημισμένες όπερες της Ευρώπης. Λόγω των παραπάνω χαρακτηριστικών του θα πρέπει μάλλον εδώ να σταματήσω τις περιγραφές πριν αρχίσει να κοιτάζει τη σελίδα συνοφρυωμένα!

Οι απαντήσεις του είναι λακωνικές καθώς δεν του αρέσει να περιαυτολογεί. Μετά από ώριμη σκέψη βγάζω το συμπέρασμα ότι μάλλον δεν του αρέσει ιδιαίτερα να δίνει συνεντεύξεις. Γι’ αυτό και δεν τον κρατάω πολλή ώρα στο τηλέφωνο προς μεγάλη του έκπληξη και αν μπορώ να μαντέψω σωστά, ίσως και ανακούφιση!

Απογεύγοντας κοσμητικά επίθετα και χαρακτηρισμούς, ας αναφέρουμε μόνο τα γεγονότα, ότι δηλαδή ο Δημήτρης Πλατανιάς έχει εμφανιστεί σε όπερες της Ιταλίας, Γερμανίας, Πορτογαλίας, Αγγλίας, Ιρλανδίας, Αυστρίας και συναυλιακούς χώρους κλασικής μουσικής του Βελγίου και της Ολλανδίας, ενώ είναι συνεργάτης της Εθνικής Λυρικής Σκηνής από το 2004, έχοντας ερμηνεύσει ρόλους όπως ο Άλφιο από την “Καβαλλερία ρουστικάνα”, Μαρτσέλλο  από τη “Μποέμ”, Φίγκαρο από τους “γάμους του Φίγκαρο”, Άρχοντας από τον “Πρωτομάστορα”, Ρενάτο από τον “χορό μεταμφιεσμένων”, όπως επίσης Ριγκολέττο και Ναμπούκκο από τις ομώνυμες όπερες και τον Αμονάσρο από την “Αΐντα”, τον Ζερμόν από την “Τραβιάτα” και τον μοχθηρό Σκάρπια από την “Τόσκα” που είδαμε στο Ηρώδειο πέρυσι το καλοκαίρι.

Στο γκαλά όπερας που θα κλείσει το φετινό Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας θα εμφανιστεί με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών υπό τη διεύθυνση του μαέστρου Μίλτου Λογιάδη. Μαζί με τον τενόρο Γιάννη Χριστόπουλο θα ερμηνεύσουν άριες από όπερες των Μότσαρτ, Ντονιτσέττι, Όφενμπαχ, Βέρντι, Μασκάνι, Πουτσίνι και Τζορντάνο.

            Ο Δημήτρης Πλατανιάς σπούδασε Αγγλική Φιλολογία ενώ πήρε πτυχίο κιθάρας και δίπλωμα μονωδίας από το Δημοτικό Ωδείο Καλαμάτας. Σε ηλικία τριάντα ετών αποφάσισε να ασχοληθεί επαγγελματικά με το λυρικό τραγούδι και συνέχισε τις σπουδές του στην Ιταλία με την μέτζο σοπράνο Μασάκο Τανάκα Πρόττι με την υποτροφία «Αλεξάνδρα Τριάντη» που κέρδισε το 2000.

            Στην ερώτηση πώς αποφάσισε να ασχοληθεί επαγγελματικά με την όπερα, απαντά ότι έψαχνε να βρει κάτι πιο ενδιαφέρον από αυτό που έκανε μέχρι τότε. Ήθελε να κάνει ένα επάγγελμα που να τον ενθουσιάζει διαρκώς.

            Από το 2004 εμφανίζεται σε πρωταγωνιστικούς ρόλους στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Η πρώτη του εμφάνιση εκτός συνόρων ήταν στην όπερα του Rovigo, μια μικρή πόλη ανάμεσα στην Μπολόνια και τη Βενετία, όπου τραγούδησε την όπερα «Αντρέα Σενιέ».

            Τον ρωτάω αν είχε άγχος που θα τραγουδούσε για πρώτη φορά στην πατρίδα της όπερας, την Ιταλία, μου απαντά όμως ότι όπου και αν τραγουδά νιώθει πάντα το δημιουργικό άγχος της προετοιμασίας πριν την παράσταση, που σταματά όταν βγει στη σκηνή.

            Το μεγαλύτερο, ίσως, δέος ένιωσε όταν τραγούδησε για πρώτη φορά στην Βασιλική Όπερα του Λονδίνου στο Κόβεντ Γκάρντεν, όπου τραγούδησε τον Ριγκολέττο, που θεωρεί ρόλο και έργο – σταθμό στην καριέρα του. Ο Βέρντι εξάλλου είναι ο αγαπημένος του συνθέτης.

            Παρότι δε δείχνει να τον τρομάζουν οι χώροι όπου έχουν τραγουδήσει ιερά τέρατα της όπερας στο παρελθόν, παραδέχεται ότι η περίοδος των προβών και της μουσικής προετοιμασίας είναι από τις πιο δύσκολες στιγμές στο επάγγελμα του λυρικού τραγουδιστή.

            Όπως λέει χαρακτηριστικά «το καινούριο έχει πίεση». Μεγαλύτερη άνεση υπάρχει στις επαναλήψεις ρόλων που έχει τραγουδήσει πολλές φορές όπως ο Ριγκολέττο ή ο Ναμπούκκο του Βέρντι. «Κάθε φορά όμως οι σκηνοθεσίες είναι διαφορετικές. Παρ’ όλα αυτά το παλιό είναι πιο οικείο. Τουλάχιστον μουσικά».

            Ο Δημήτρης Πλατανιάς έχει συνεργαστεί με πολλούς σπουδαίους σκηνοθέτες της όπερας, ξεχωρίζοντας ανάμεσα σε αυτούς τον Σερ Ντέϊβιντ ΜακΒίκαρ που τον σκηνοθέτησε στη Βασιλική Όπερα του Λονδίνου ως Ριγκολέττο, τον Ιταλό Νταμιάνο Μικελέτο και τον Αυστραλό Ελάϊτζα Μοσίνσκυ.

            Ως εκ τούτου έχει μια πολύ καλή εικόνα του τί χρειάζεται για να σταθεί κανείς στο διεθνές στερέωμα της όπερας. Είναι αρκετό το ταλέντο, η ευκολία δηλαδή που έχει η φωνή κάποιου από τη φύση; Όπως λέει χαρακτηριστικά «το ταλέντο δεν φτάνει. Αν έχεις καλή φωνή και ωραίο χρώμα σαφώς είναι καλύτερα. Σε ζητάνε αλλά πρέπει να εξελίσσεσαι συνεχώς. Χρειάζεται συνεχής μελέτη και σπουδές».

            Στην Ελλάδα υπάρχουν πολλοί νέοι με καλές φωνές που θέλουν ν’ ασχοληθούν με το τραγούδι, ενώ αρκετοί μαγεύονται από τον κόσμο της όπερας. Τί συμβουλή θα έδινε σε κάποιον που θέλει να μπει επαγγελματικά στον χώρο του λυρικού τραγουδιού;

            «Να μην το κάνει», λέει, φυσικά αστειευόμενος! Και προσθέτει πολύ σοβαρά, «να έχει πολύ γερό στομάχι και να κυνηγήσει την τύχη του μετά τις βασικές του σπουδές στο εξωτερικό. Η Ελλάδα έχει κοινό για την όπερα, αλλά υπάρχει μόνο ένας εργοδότης. Η Λυρική. Το εξωτερικό έχει πολλή δουλειά, όπως φυσικά και πολύ συναγωνισμό. Εδώ είναι ένα το θέατρο, έξω είναι πολλά».

            Εντύπωση μου προκαλεί επίσης το γεγονός ότι παρότι τραγουδά τον περισσότερο καιρό στο εξωτερικό, επιμένει να ζει στην Αθήνα. “Δεν υπάρχει λόγος να ζήσει κανείς έξω. Υπάρχουν αεροπλάνα και από την Αθήνα και μπορείς να πας όπου θες. Εάν είχα ξεκινήσει μικρότερος μπορεί να είχα μετακομίσει σε κάποια χώρα του εξωτερικού, αλλά ξεκίνησα να τραγουδάω αργά. Μεγάλος άνθρωπος πού να τρέχω;”, λέει γελώντας ανοιχτόκαρδα.

Σημειώνει ωστόσο κάτι που λένε και οι περισσότεροι Έλληνες που έχουν ζήσει και εργαστεί στο εξωτερικό: «Στην Ελλάδα ζεις καλύτερα», λέει, εννοώντας και από πλευράς κλίματος και γενικότερα στην καθημερινότητα.

Κλείνοντας, τον ρωτάω τί σχέδια έχει για μετά το τέλος αυτής της καριέρας που δεν μου επιτρέπει να χαρακτηρίσω με επίθετα που υποδηλώνουν μέγεθος. Τί θα ήθελε να κάνει λοιπόν μετά το τέλος της καριέρας του στην όπερα;

«Να ξεκουραστώ για πάντα», απαντά πολύ γρήγορα, συμπληρώνοντας μετά από ελάχιστα δευτερόλεπτα «μουγκαμάρας» και από τις δύο πλευρές, «Όχι να πεθάνω», και με μια ανακούφιση που δεν έχει επηρεαστεί από τις αιματηρές ιστορίες στις οποίες πρωταγωνιστεί στις όπερες, γελάμε και οι δύο τρανταχτά.            «Αυτή τη στιγμή δεν το σκέφτομαι, δεν υπάρχει κάποιο πλάνο». Απ’ ό,τι μου λέει, πάντως, δε θα ήθελε να γίνει δάσκαλος λυρικού τραγουδιού. Απ’ την άλλη πάλι, η στιγμή εκείνη αργεί οπότε έχει καιρό να το σκεφτεί με την ησυχία του.

            Αυτή ήταν η μικρή συζήτηση που είχαμε τηλεφωνικά με τον Δημήτρη Πλατανιά. Τον ευχαριστούμε ιδιαίτερα που μας διέθεσε τον ελάχιστο χρόνο που είχε στη διάθεσή του ανάμεσα σε διάφορες υποχρεώσεις και ανυπομονούμε απόψε το βράδυ να τον δούμε στο γκαλά όπερας που θα κλείσει το φετινό Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.